Jens Stoltenberg
Jens Stoltenberg (2022) | |||
Data i miejsce urodzenia | 16 marca 1959 | ||
---|---|---|---|
Sekretarz generalny NATO | |||
Okres | od 1 października 2014 | ||
Poprzednik | Anders Fogh Rasmussen | ||
Premier Norwegii | |||
Okres | od 17 października 2005 | ||
Przynależność polityczna | Partia Pracy | ||
Poprzednik | Kjell Magne Bondevik | ||
Następca | Erna Solberg | ||
Premier Norwegii | |||
Okres | od 17 marca 2000 | ||
Przynależność polityczna | Partia Pracy | ||
Poprzednik | Kjell Magne Bondevik | ||
Następca | Kjell Magne Bondevik | ||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Jens Stoltenberg (ur. 16 marca 1959 w Oslo) – norweski polityk, ekonomista, od 2002 do 2014 przewodniczący Partii Pracy, premier Norwegii w latach 2000–2001 oraz 2005–2013, od 2014 sekretarz generalny NATO.
Życiorys
W 1987 uzyskał stopień kandydata nauk ekonomicznych na Uniwersytecie w Oslo. W latach 1979–1981 pracował jako dziennikarz w dzienniku „Arbeiderbladet”. Był także urzędnikiem w biurze statystycznym i wykładowcą ekonomii na macierzystej uczelni (1989–1990).
Zaangażował się w działalność Partii Pracy. Od 1985 do 1989 pełnił funkcję przewodniczącego jej organizacji młodzieżowej (AUF), w latach 1990–1992 kierował oddziałem laburzystów w Oslo. W 1989 został zastępcą poselskim do Stortingu, w 1993 uzyskał mandat deputowanego, który utrzymywał w wyborach w 1997, 2001, 2005 i 2009. W latach 1990–1991 był sekretarzem stanu w Ministerstwie Środowiska. Od 1993 do 1996 sprawował urząd ministra handlu i energii w gabinecie Gro Harlem Brundtland, a w okresie 1996–1997 ministra finansów w rządzie Thorbjørna Jaglanda.
Po upadku centroprawicowego rządu Kjella Magne Bondevika w marcu 2000 Jens Stoltenberg objął urząd premiera, który zajmował do października 2001, kiedy to po wyborach parlamentarnych lewica nie utrzymała władzy. W kwietniu 2002 zastąpił Thorbjørna Jaglanda na stanowisku przewodniczącego Partii Pracy. Po kolejnych wyborach w październiku 2005 po raz drugi stanął na czele rządu, współtworzonego przez Partię Lewicy Socjalistycznej i Partię Centrum. Koalicja pozostała u władzy także po wyborach w 2009, po których lider Partii Pracy zachował stanowisko premiera.
W 2013 utrzymał mandat poselski. Wspierające go partie centrolewicowej koalicji utraciły większość parlamentarną, w październiku tegoż roku na stanowisku premiera zastąpiła go liderka konserwatystów Erna Solberg.
28 marca 2014 został nominowany na nowego sekretarza generalnego NATO[1]. W tym samym roku na funkcji przewodniczącego Partii Pracy zastąpił go Jonas Gahr Støre. Urzędowanie na stanowisku sekretarza generalnego Jens Stoltenberg rozpoczął 1 października 2014. Jego kadencja była później kilkakrotnie przedłużana[2].
Życie prywatne
Syn Thorvalda Stoltenberga; jest mężem Ingrid Schulerud, z którą ma dwoje dzieci.
Odznaczenia
- Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy – Ukraina, 2023[3]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej – Polska, 2024[4]
- Prezydencki Medal Wolności – Stany Zjednoczone, 2024[5]
Przypisy
- ↑ Jens Stoltenberg będzie nowym sekretarzem generalnym NATO. wp.pl, 28 marca 2014. [dostęp 2014-03-28].
- ↑ Robert Hart: NATO Extends Jens Stoltenberg’s Term As Chief As Allies Remain Divided Over Successor. forbes.com, 4 lipca 2023. [dostęp 2023-07-04]. (ang.).
- ↑ Указ Президента України № 556/2023 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 4 września 2023. [dostęp 2024-03-31]. (ukr.).
- ↑ M.P. z 2024 r. poz. 683
- ↑ Donald Judd, Michael Williams: Biden surprises NATO Secretary General Jens Stoltenberg with the Presidential Medal of Freedom. cnn.com, 9 lipca 2024. [dostęp 2024-07-10]. (ang.).
Bibliografia
- Prime Minister Jens Stoltenberg (Lab.). regjeringen.no. [dostęp 2013-08-02]. (ang.).
- Jens Stoltenberg. stortinget.no. [dostęp 2013-08-02]. (norw.).
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|
- PWN: 4005982
- Britannica: biography/Jens-Stoltenberg
- Universalis: jens-stoltenberg
- БРЭ: 4167376
- NE.se: jens-stoltenberg
- SNL: Jens_Stoltenberg
- VLE: jens-stoltenberg
- Catalana: 0261955
- DSDE: Jens_Stoltenberg
- Hrvatska enciklopedija: 70638