Język nasal

Nasal
Obszar

kabupaten Kaur (prowincja Bengkulu, Indonezja)

Liczba mówiących

3 tys. (2008)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3 nsy
IETF nsy
Glottolog nasa1239
Ethnologue nsy
BPS 0173 3
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język nasal – język austronezyjski używany w prowincji Bengkulu na Sumatrze w Indonezji. Według danych z 2008 roku posługuje się nim 3 tys. osób w rejonie rzeki Nasal (kabupaten Kaur na południowym skraju prowincji)[1]. Społeczność używająca tego języka zamieszkuje miejscowości Tanjung Betuah i Gedung Menung (kecamatan Muara Nasal) oraz Tanjung Baru (kecamatan Maje)[2].

Jego związki z okolicznymi językami nie zostały dobrze ustalone; możliwe, że nie jest blisko spokrewniony z żadnym z nich[3]. Wyraźnie nie jest przedstawicielem języków malajskich. Rozważono również możliwość pokrewieństwa z lampung, rejang czy też simeulue, lecz brak jednoznacznych rozstrzygnięć[4]. Został próbnie sklasyfikowany jako izolat w obrębie gałęzi malajsko-polinezyjskiej[1][5].

Pomimo niewielkiej liczby użytkowników nie jest silnie zagrożony wymarciem[3]. W raporcie z 2013 r., podsumowującym wyniki badania z 2007 r., odnotowano, że nasal pozostaje w intensywnym użyciu na poziomie lokalnym. Jednocześnie w wielu sferach życia publicznego (m.in. w edukacji) dominuje język indonezyjski. W regionie powszechna jest wielojęzyczność. Pozostałe znane języki to kaur oraz semenda i serawai (odmiany malajskiego centralnego). Osoby z zewnątrz również przyswajają język nasal; według szacunków nasal ma ok. 500 użytkowników, dla których służy jako język drugi[6].

Znaczna część elementów leksyki łączy go z językiem lampung; wiele z nich to zapewne wyrazy zapożyczone[7]. Występuje też silny wpływ słownictwa malajskiego[3][8].

Stosunkowo słabo udokumentowany i pomijany w wielu opisach lingwistycznych; aż do pocz. XXI w. nie przyglądano się jego klasyfikacji[9]. Wczesne materiały leksykalne dot. nasal, opublikowane w 1987 r., pochodzą z końca XIX w.[10] Dane leksykalne pochodzące z tego języka uwzględniono też w indonezyjskiej publikacji z 1987 r., przy czym język społeczności został mylnie zidentyfikowany jako pasemah[11][12].

Nie wykształcił piśmiennictwa. Bywa wykorzystywany w wiadomościach tekstowych[6].

Przypisy

  1. ↑ a b David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Nasal, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11]  (ang.).
  2. ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 2.
  3. ↑ a b c Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 14.
  4. ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 10–13.
  5. ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 13.
  6. ↑ a b Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 8.
  7. ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 10.
  8. ↑ Adelaar 2024 ↓, s. 134.
  9. ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, s. 3.
  10. ↑ W.A.L.W.A.L. Stokhof W.A.L.W.A.L., Alma E.A.E. Almanar Alma E.A.E., Holle lists: vocabularies in languages of Indonesia. Vol. 10/2. Southern Sumatra, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1987 (Pacific Linguistics D-75; Materials in languages of Indonesia 35), s. 143–157, DOI: 10.15144/PL-D75, ISBN 0-85883-354-9, OCLC 27584034  (ang.).
  11. ↑ YuslinaY. Kasim YuslinaY. i inni, Pemetaan bahasa daerah di Sumatra Barat dan Bengkulu, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1987, s. 32, OCLC 20741197  (indonez.).
  12. ↑ Anderbeck i Aprilani 2013 ↓, przyp. 4, s. 3.

Bibliografia

  • K. AlexanderK.A. Adelaar K. AlexanderK.A., Historical linguistics of the languages of Sumatra, Java, the Lesser Sunda Islands, and Moken-Moklen, [w:] K. AlexanderK.A. Adelaar, AntoinetteA. Schapper (red.), The Oxford Guide to the Malayo-Polynesian Languages of Southeast Asia, Oxford: Oxford University Press, 2024, s. 127–142, DOI: 10.1093/oso/9780198807353.003.0010, ISBN 978-0-19-880735-3, ISBN 978-0-19-253426-2, OCLC 1449546728  (ang.).
  • KarlK. Anderbeck KarlK., HerdianH. Aprilani HerdianH., The Improbable Language: Survey Report on the Nasal Language of Bengkulu, Sumatra, SIL International, 2013 (SIL Electronic Survey Reports 2013-012), OCLC 896390112 [dostęp 2024-01-13]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Bradley McDonnell: Documentation of Nasal: An overlooked Malayo-Polynesian isolate of southwest Sumatra. Endangered Languages Archive. [dostęp 2024-09-21]. (ang.).
  • Nasal. Endangered Languages Project. [dostęp 2024-09-21]. (ang.).