Istota szara okołowodociągowa

Strzałkowy przekrój przez śródmózgowie.
1. Wzgórki czworacze.
2. Wodociąg mózgu.
3. Istota szara okołowodociągowa.
4. Dół międzykonarowy.
5. Sulcus lateralis.
6. Istota czarna.
7. Jądro czerwienne.
8. Nerw okoruchowy, 8’, Jądro nerwu okoruchowego. a. Wstęga (niebieska): a’ Wstęga przyśrodkowa, a" Wstęga boczna. b. Pęczek podłużny boczny. c. Szew. d. Włókna szlaków skroniowo-mostowych. e. Część wstęgi przyśrodkowej, biegnącej do jądra soczewkowatego i wyspy. f. Włókna mózgowo-rdzeniowe. g. Włókna szlaków czołowo-mostowych

Istota szara okołowodociągowa (łac. substantia grisea periaqueductalis)[1], istota szara środkowa (łac. substantia grisea centralis)[2][1], PAG[a] – istota szara śródmózgowia otaczająca wodociąg mózgu. Pełni funkcję przy zstępującej modulacji bólu. Włókna wstępujące przewodzące czucie bólu i temperatury biegnące w szlaku rdzeniowo-wzgórzowym również wysyłają projekcje do PAG za pośrednictwem szlaku rdzeniowo-śródmózgowiowego. Doświadczenia na zwierzętach przemawiają za rolą PAG w zachowaniach defensywnych; stymulacja grzbietowej lub bocznej części PAG powoduje u szczurów znieruchomienie, ucieczkę, skakanie, tachykardię i wzrost ciśnienia krwi oraz napięcia mięśniowego. Stymulacja doogonowej, brzuszno-bocznej części PAG wywołuje nieruchomą postawę określaną jako postawę przyzwolenia, a jej hamowanie stymuluje zwiększoną aktywność ruchową zwierzęcia.

Uwagi

  1. ↑ Skrót pochodzący od angielskiej nazwy periaqueductal gray[3].

Przypisy

  1. ↑ a b MaciejM. Ciołkowski MaciejM. (red.), Mianownictwo neuroanatomiczne, wersja polska Międzynarodowego mianownictwa neuroanatomicznego Międzynarodowego Programu do spraw Mianownictwa Anatomicznego Międzynarodowego Zrzeszenia Towarzystw Anatomicznych, Warszawa 2019, s. 57, ISBN 978-83-916931-5-5 .
  2. ↑ AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 229, ISBN 978-83-200-4203-0 .
  3. ↑ Olivia K.O.K. Faull Olivia K.O.K. i inni, The midbrain periaqueductal gray as an integrative and interoceptive neural structure for breathing, „Neuroscience & Biobehavioral Reviews”, 98, 2019, s. 135–144, DOI: 10.1016/j.neubiorev.2018.12.020 .

Bibliografia

  • D.M.D.M. Vianna D.M.D.M., J.J. Landeira-Fernandez J.J., M.L.M.L. Brandão M.L.M.L., Dorsolateral and ventral regions of the periaqueductal gray matter are involved in distinct types of fear, „Neuroscience and Biobehavioral Reviews”, 25 (7-8), 2001, s. 711-719, PMID: 11801296 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.