Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1952
| |||
Dyscyplina | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Zamknięcie (finał) | 18 września 1952 | ||
Liczba zawodników | 16 (w finale światowym) | ||
![]() | Jack Young | ||
![]() | Freddie Williams | ||
![]() | Bob Oakley |
Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1952 – cykl turniejów żużlowych mających wyłonić najlepszych żużlowców na świecie. Tytuł obronił Australijczyk Jack Young.
Po raz pierwszy w eliminacjach uczestniczyli reprezentanci z Norwegii, Austrii, RFN, Finlandii i Holandii.
Eliminacje skandynawsko-kontynentalne
Finał Szwedzki
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Rune Sörmander | ![]() | 14+3 | ||
2 | Sune Karlsson | ![]() | 14+2 | ||
3 | Bert Lindarw | ![]() | 10 | ||
4 | Helge Brinkeback | ![]() | 9 | ||
5 | Göte Olsson | ![]() | 9 | ||
6 | Stig Pramberg | ![]() | 9 | ||
7 | Evert Fransson | ![]() | 8 | ||
8 | Olle Nygren | ![]() | 8 | ||
9 | Bo Andersson | ![]() | 8 | ||
10 | Einar Lindqvist | ![]() | 7 | ||
11 | Linus Eriksson | ![]() | 6 | ||
12 | Lars Erik Österberg | ![]() | 5 | ||
13 | Lars Thaung | ![]() | 4 | ||
14 | Eskil Carlsson | ![]() | 3 | ||
15 | Lennart Carlström | ![]() | 2 | ||
16 | Joel Jansson | ![]() | 1 | ||
rez. Kjell Carlsson | ![]() | 2 |
Awans: 8 do kwalifikacji skandynawskiej
Kwalifikacja skandynawska
- 20 czerwca 1952 r. (piątek),
Oslo
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Leif Basse Hveem | ![]() | 14 | ||
2 | Bo Andersson | ![]() | 13 | ||
3 | Rune Sörmander | ![]() | 12 | ||
4 | Olle Nygren | ![]() | 12 | ||
5 | Sune Karlsson | ![]() | 10 | ||
6 | Stig Pramberg | ![]() | 9 | ||
7 | Göte Olsson | ![]() | 9 | ||
8 | Kiehn Berthelsen | ![]() | 8 | ||
9 | Werner Lorentzen | ![]() | 7 | ||
10 | Evert Fransson | ![]() | 6 | ||
11 | Reidar Kristoffersen | ![]() | 6 | ||
12 | Bert Lindarw | ![]() | 5 | ||
13 | Rolf Naess | ![]() | 5 | ||
14 | Leo Helminen | ![]() | 2 | ||
15 | Yrjö Heikkilä | ![]() | 2 | ||
16 | Morian Hansen | ![]() | 0 | ||
![]() |
Awans: 8 do Finału Kontynentalnego
Uwaga! Bo Andersson zastąpił swojego rodaka Helge'a Brinkebacka
Kwalifikacja kontynentalna
- 15 czerwca 1952 r. (niedziela),
Monachium
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Fritz Dirtl | ![]() | 15 | ||
2 | Josef Kamper | ![]() | 14 | ||
3 | Sven Skoglund | ![]() | 11 | ||
4 | Leopold Killmeyer | ![]() | 11 | ||
5 | Tinus Metzelaar | ![]() | 11 | ||
6 | Albin Siegl | ![]() | 9 | ||
7 | Ake Lindqvist | ![]() | 8 | ||
8 | Bob Marks | ![]() | 7 | ||
9 | Thei Bischops | ![]() | 7 | ||
10 | Karl Killmeyer | ![]() | 6 | ||
11 | Josef Hofmeister | ![]() | 6 | ||
12 | Gerrit Jonker | ![]() | 5 | ||
13 | Alfred Aberl | ![]() | 5 | ||
14 | Franz Neubauer | ![]() | 1 | ||
15 | Reg Morgan | ![]() | 0 | ||
16 | Walter Dirtl | ![]() | 0 |
Awans: 5 do Finału Kontynentalnego
Finał Kontynentalny
- 22 czerwca 1952 r. (niedziela),
Falköping
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Rune Sörmander | ![]() | 14 | ||
2 | Olle Nygren | ![]() | 12 | ||
3 | Stig Pramberg | ![]() | 11 | ||
4 | Jim Gregory | ![]() | 11 | ||
5 | Leif Basse Hveem | ![]() | 11 | ||
6 | Bo Andersson | ![]() | 11 | ||
7 | Sune Karlsson | ![]() | 9 | ||
8 | Fritz Dirtl | ![]() | 7 | ||
9 | Josef Kamper | ![]() | 7 | ||
10 | Ron Phillips | ![]() | 6 | ||
11 | Göte Olsson | ![]() | 6 | ||
12 | Ken McKinlay | ![]() | 5 | ||
13 | Sven Skoglund | ![]() | 5 | ||
14 | Edvin Fredriksen | ![]() | 2 | ||
15 | Tony Lewis | ![]() | 2 | ||
16 | Kiehn Berthelsen | ![]() | 0 | ||
![]() |
Awans: 8 do rundy interkontynentalnej
Uwaga! Edvin Fredriksen z Norwegii zastąpił Tinusa Metzelaara z Holandii
Runda Interkontynentalna
Rozgrywano 12 eliminacji na torach brytyjskich. Wystąpili 96 zawodników.
Tabela → brak danych
Awans: 62 do rundy mistrzowskiej.
Runda mistrzowska
Rozgrywano 10 eliminacji na torach brytyjskich.
Awans: 16+2 do finału światowego
Finał światowy
- 18 września 1952 r. (czwartek),
Londyn – Stadion Wembley
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Jack Young | ![]() | 14 | (3,3,3,3,2) | |
2 | Freddie Williams | ![]() | 13 | (3,2,3,2,3) | |
3 | Bob Oakley | ![]() | 12 | (3,3,2,1,3) | |
4 | Ronnie Moore | ![]() | 10 | (2,2,3,u,3) | |
5 | Arthur Payne | ![]() | 9 | (0,1,2,3,3) | |
6 | Dan Forsberg | ![]() | 9 | (2,3,1,3,u) | |
7 | Dick Bradley | ![]() | 9 | (3,2,3,1,0) | |
8 | Jeff Lloyd | ![]() | 7 | (2,2,0,2,1) | |
9 | Arthur Forrest | ![]() | 7 | (1,1,0,3,2) | |
10 | Henry Long | ![]() | 7 | (1,0,2,2,2) | |
11 | Brian Crutcher | ![]() | 6 | (1,3,1,0,1) | |
12 | Split Waterman | ![]() | 6 | (2,1,0,1,2) | |
13 | Graham Warren | ![]() | 5 | (0,1,1,2,1) | |
14 | Derek Close | ![]() | 4 | (1,0,2,0,1) | |
15 | Cyril Roger | ![]() | 2 | (0,w,1,1,0) | |
16 | Ron How | ![]() | 0 | (0,d,0,0,0) | |
rez. Leif Basse Hveem | ![]() | ns | |||
rez. Trevor Redmond | ![]() | ns | |||
![]() |
Uwaga! Dan Forsberg ze Szwecji zastąpił w finale Berta Rogera z Wielkiej Brytanii.
- p
- d
- e