Hurdiidae
| Hurdiidae | |||
| Lerosey-Aubril i Pates, 2018 | |||
| Okres istnienia: kambr-dewon, 521–359 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 521/359 521/359 | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Podkrólestwo | |||
| (bez rangi) | pierwouste | ||
| (bez rangi) | wylinkowce | ||
| Gromada | Dinocarida | ||
| Rząd | Radiodonta | ||
| Rodzina | Hurdiidae | ||
| |||
Hurdiidae – rodzina bezkręgowców z rzędu Radiodonta, obejmująca rodzaj Hurdia i inne blisko spokrewnione z nim rodzaje. Rodzina ta żyła od kambru do dewonu[1].
Po raz pierwszy nazwa Hurdiidae została użyta przez Vinthera i współpracowników w artykule z 2014 r.[2], jednak ich definicja tej rodziny była oparta nie na cechach, a na relacjach filogenetycznych, a tym samym niezgodna z ICZN. Była więc to nazwa nomen nudum. Opis tej rodziny zgodny z ICZN został opublikowany w 2018 r., a jego autorami są Rudy Lerosey-Aubril i Stephen Pates[1].
Budowa
Ciało zwierząt z tej rodziny składało się z 2 tagm – głowy oraz podzielonego na segmenty tułowia. Z segmentów tułowia wyrastały płatowate płetwy. Przynajmniej u niektórych rodzajów (Aegirocassis, Peytoia i prawdopodobnie Hurdia) były obecne po 2 pary takich struktur - większe boczne i niewielkie grzbietowe[3]. Głowę pokrywał pancerz składający się z 3 elementów - jednego elementu środkowego (nazywanego także "elementem H") i 2 elementów bocznych (nazywanych także "elementami P"). W tylnej części głowy znajdowała się para oczu złożonych, a na spodzie stożek gębowy. Z przodu głowy znajdowała się para podzielonych na segmenty odnóży, z których wyrastały kolce (endyty). Endyty miały kształt płytki, były zwykle zakrzywione w kierunku dystalnym odnóża i posiadały struktury pomocnicze (kolce lub szczecinki) wystające z ich przednich krawędzi pod kątem prostym. Stożek gębowy składał się z czterech dużych płytek ustawionych względem siebie prostopadle[1].
Rodzaje
- Aegirocassis
- Cambroraster
- Hurdia
- Pahvantia
- Peytoia
- Schinderhannes
- Stanleycaris
- Ursulinacaris
Przypisy
- ↑ a b c RudyR. Lerosey-Aubril RudyR., StephenS. Pates StephenS., New suspension-feeding radiodont suggests evolution of microplanktivory in Cambrian macronekton, „Nature Communications”, 9 (1), 2018, s. 1–9, DOI: 10.1038/s41467-018-06229-7, ISSN 2041-1723 [dostęp 2020-02-21] (ang.).
- ↑ JakobJ. Vinther JakobJ. i inni, A suspension-feeding anomalocarid from the Early Cambrian, „Nature”, 507 (7493), 2014, s. 496–499, DOI: 10.1038/nature13010, ISSN 1476-4687 [dostęp 2020-02-21] (ang.).
- ↑ Peter VanP.V. Roy Peter VanP.V., Allison C.A.C. Daley Allison C.A.C., Derek E.G.D.E.G. Briggs Derek E.G.D.E.G., Anomalocaridid trunk limb homology revealed by a giant filter-feeder with paired flaps, „Nature”, 522 (7554), 2015, s. 77–80, DOI: 10.1038/nature14256, ISSN 0028-0836 [dostęp 2020-02-21] (ang.).
