Hiperoksaluria

Hiperoksaluria – stan chorobowy charakteryzujący się nadmiernie, przewlekle zwiększonym wydalaniem szczawianu z moczem (powyżej 40 mg/dobę, >0,5 mmol/1,73 m²/24h u dorosłych i u dzieci powyżej 2. roku życia)^{[potrzebny przypis]}.

Przyczyny

• pierwotne (genetycznie uwarunkowane)
  • hiperoksaluria pierwotna typu I^[1]
  • hiperoksaluria pierwotna typu II^[2]
• wtórne
  • przyczyny jelitowe (nadmierne wchłanianie w jelitach)
    • przewlekłe choroby jelit
      • mukowiscydoza
      • choroba Crohna
    • dieta niskowapniowa (ograniczenie wapnia w diecie skutkuje wzmożonym wchłanianiem szczawianów z przewodu pokarmowego i hiperoksalurią oraz jest czynnikiem ryzyka rozwoju osteoporozy)
    • zaburzenia naturalnej flory bakteryjnej jelit (bakterii degradujących szczawiany w przewodzie pokarmowym np. Oxalobacter formigenes)
  • przyczyny pokarmowe (nadmierne spożycie)

Następstwa

Hiperoksaluria może prowadzić do nawracającej kamicy moczowej lub postępującej nefrokalcynozy (wapnicy nerek)^[3].

Leczenie

• duża podaż płynów (>2 l/dobę)
• alkalizacja moczu (np.za pomocą leków zawierających cytryniany), która powoduje zwiększone wydalanie cytrynianu (cytrynian jest inhibitorem procesu krystalizacji szczawianu wapnia - helatuje jony wapnia)
• dieta z ograniczeniem soli (NaCl), która powoduje zmniejszenie wydalania =promotora procesu krystalizacji - wapnia
• dieta zmniejszająca spożycie szczawianów

Przypisy

Bibliografia

• Choroby wewnętrzne Stan wiedzy na rok 2013. Pod redakcją prof. dr. hab. Andrzeja Szczeklika. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2011, s. 1427-1429. ISBN 978-83-7430-288-3.
• Bijan Shekarriz: Hyperoxaluria. emedicine.medscape.com, 29 marca 2011. [dostęp 2012-07-01]. (ang.).