|
Pełne imię i nazwisko | Héctor Raúl Cúper |
Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1955 Chabás |
Wzrost | 179 cm |
Pozycja | obrońca |
Informacje klubowe |
Klub | Syria (selekcjoner) |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1976–1977 | Ferro Carril Oeste | 5 | (0) | 1977–1978 | Independiente Rivadavia | 6 | (2) | 1978–1988 | Ferro Carril Oeste | 424 | (24) | 1988–1992 | Huracán | 132 | (8) | | W sumie: | 567 | (34) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1984–1986 | Argentyna | 5 | (0) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1993–1995 | Huracán | 1995–1997 | Lanús | 1997–1999 | RCD Mallorca | 1999–2001 | Valencia | 2001–2003 | Inter Mediolan | 2004–2006 | RCD Mallorca | 2007 | Real Betis | 2008 | Parma | 2008–2009 | Gruzja | 2009–2011 | Aris FC | 2011 | Racing Santander | 2011–2013 | Orduspor | 2013–2014 | Al-Wasl | 2015–2018 | Egipt | 2018–2019 | Uzbekistan | 2021–2022 | Demokratyczna Republika Konga | 2023– | Syria | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Héctor Raúl Cúper (ur. 16 listopada 1955 w Chabás, nieopodal Santa Fe) – argentyński trener piłkarski i piłkarz występujący na pozycji obrońcy.
Jako zawodnik grał w klubach z Buenos Aires - Ferro Carril (1978–1989) i Huracánie (1989–1992), ale bez większych sukcesów. W czasie selekcjonerskiej kadencji Carlosa Bilardo osiem razy wystąpił w reprezentacji Argentyny.
Na początku lat 90. rozpoczął karierę szkoleniową. Od początku pracował w małych klubach, niezaliczających się do faworytów ligi, z którymi następnie udawało mu się osiągać dobre wyniki; tak było na początku jego przygody trenerskiej, kiedy z Huracánem i Club Atlético Lanús zdobył wicemistrzostwo Argentyny (z tym drugim również Copa CONMEBOL), jak również później w lidze hiszpańskiej. Najpierw z Realem Mallorca dotarł do finału Pucharu Zdobywców Pucharów, a następnie dwukrotnie do tego samego szczebla rozgrywek - tyle że Ligi Mistrzów - doprowadził Valencię. Mniej owocna okazała się praca w Interze Mediolan. Wówczas też zaczęto szkoleniowcowi zarzucać nadmierne przywiązanie do schematów i preferowanie defensywnego stylu gry.
Pod koniec czerwca 2007 roku Cúper po ponad rocznej przerwie powrócił do wykonywania zawodu, tym razem w innym klubie spoza czołówki - Realu Betis. Jednak został zwolniony już po czternastu kolejkach nowego sezonu; kiedy odchodził, Betis zajmował przedostatnie miejsce w tabeli. Równie krótkie i nieefektywne okazały się przygody z AC Parma (dziewięć meczów i spadek z Serie A) i reprezentacją Gruzji (brak zwycięstwa w eliminacjach do Mundialu 2010).
Kariera szkoleniowa
Z niezaliczającymi się do faworytów ligi argentyńskiej Huracanem i Lanúsem zdobył wicemistrzostwo kraju. Z tym drugim klubem wywalczył w 1996 roku Copa CONMEBOL.
W 1997 roku przeszedł do beniaminka hiszpańskiej Primera División Realu Mallorca. Drużynę, w której grali wówczas m.in. Dani, Iván Campo, Juan Carlos Valerón, Lauren i sprowadzony z Lanúsu bramkarz Carlos Roa, doprowadził do piątego miejsca i finału Pucharu Króla, przegranego po rzutach karnych z FC Barceloną. W następnym sezonie klub zajął trzecią (najwyższą w swojej historii) lokatę w lidze oraz - jako debiutant w europejskich rozgrywkach - dotarł do finału ostatniej edycji Pucharu Zdobywców Pucharów. W Birmingham podopieczni Cúpera ulegli 1:2 SS Lazio.
Po tym meczu trener przyjął propozycję z Valencii. W inauguracyjnym sezonie jego pracy, mimo słabego początku (cztery porażki w pierwszych pięciu ligowych spotkaniach), zespół, po zwycięstwach nad m.in. Lazio 5:2 i Barceloną 4:1, doszedł do finału Ligi Mistrzów, w którym przegrał 0:3 z Realem Madryt. W drużynie występowali rodacy szkoleniowca Kily González i Mauricio Pellegrino, Hiszpanie Gerard i Santiago Cañizares oraz przeżywający drugą młodość obrońcy Jocelyn Angloma i Amedeo Carboni. W następnym sezonie, już z Didierem Deschamps'em, Johnem Carew, Vicentem i Rubenem Barają w składzie, Valencia ponownie dotarła do finału Pucharu Mistrzów. I tak jak rok wcześniej przegrała, tym razem po rzutach karnych z Bayernem Monachium. Kibice coraz częściej zarzucali Cúperowi hołdowanie defensywnemu stylowi gry. Po zajęciu tylko piątego miejsca w lidze, trener podał się do dymisji.
Kolejne dwa lata spędził w Interze Mediolan, z którym zdołał jedynie zdobyć wicemistrzostwo Włoch. Niemal przez cały ten czas był krytykowany za apodyktyczność, brak sukcesów na arenie międzynarodowej i zbytnie przywiązanie do gry obronnej. Po konflikcie z nim z klubu odszedł Ronaldo. Po sześciu kolejkach sezonu 2003–2004 Argentyńczyk został zwolniony.
Przez kilkanaście miesięcy odpoczywał w swoim domu w Santa Fe. Pod koniec roku ponownie przyjął propozycję z Mallorki, którą zdołał uratować przed spadkiem z Primera División. Na początku 2006 roku szkoleniowcowi podziękowano za współpracę.
Półtora roku później powrócił do Hiszpanii jako szkoleniowiec Realu Betis. Został zwolniony w grudniu tego samego roku; kiedy odchodził, klub zajmował przedostatnie miejsce w tabeli. Równie krótka (dziewięć kolejek) i nieefektywna (spadek z Serie A) okazała się przygoda z AC Parma.
W sierpniu 2008 roku zastąpił Niemca Klausa Toppmöllera na stanowisku selekcjonera reprezentacji Gruzji. Pod jego kierownictwem Gruzini nie wygrali w eliminacjach do Mundialu 2010 żadnego meczu i ostatecznie zajęli w tabeli ostatnie miejsce, za Bułgarią, Cyprem i Czarnogórą. W listopadzie 2009 roku Cuper został zastąpiony przez Temura Kecbaię.
Kilka dni później ogłoszono, że obejmie stanowisko trenera Arisu Saloniki. 19 stycznia 2011 roku zrezygnował z posady trenera Aris FC. Od 29 czerwca do 29 listopada 2011 był trenerem Racingu Santander. 19 grudnia 2011 podpisał kontrakt z tureckim Ordusporem.
2 marca 2015 został ogłoszony selekcjonerem reprezentacji Egiptu, z którą uczestniczył w Pucharze Narodów Afryki 2017 i Mistrzostwach Świata 2018.
Sukcesy szkoleniowe
- wicemistrzostwo Argentyny 1994 z Huracanem
- wicemistrzostwo Argentyny 1995 oraz Copa CONMEBOL 1996 z Lanúsem
- finał Pucharu Hiszpanii 1998, III miejsce w lidze w sezonie 1998–1999 oraz finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1999 z RCD Mallorcą
- finał Ligi Mistrzów 2000 i 2001 oraz III miejsce w lidze w sezonie 1999-00 z Valencią
- wicemistrzostwo Włoch 2003 z Interem
- finał Pucharu Grecji 2010 z Arisem Saloniki
- II miejsce w Pucharze Narodów Afryki 2017 i udział w Mistrzostwach Świata 2018 z Egiptem
Bibliografia
- Héctor Cúper w bazie National Football Teams (ang.)
- Profil na worldfootball.net (ang.)
Kariera szkoleniowa
- Greenwell (1930–31)
- Pagaza (1939–41)
- Teodoro Mauri (1948–49)
- Vidal (1954–55)
- Plattkó (1955–56)
- Quetglas (1956–57)
- Gual (1957–58)
- Lorenzo (1958–60)
- Saso (1961)
- Grech (1961–62)
- Saso (1962–63)
- Turró (1963)
- Llopis (1963–64)
- Juan Ramón (1964–65)
- César (1965–66)
- Joseíto (1966–67)
- Dauder (1967–68)
- Lorenzo (1968)
- Turró (1968)
- Sasot (1968–69)
- Forneris (1969)
- Sergio Rodríguez (1969)
- Forneris (1969)
- Barinaga (1969–70)
- Saso (1970)
- Forneris (1970–71)
- Bumbel (1971–72)
- Saso (1972–73)
- Forneris (1973)
- Manolín (1973)
- Rodríguez (1973–75)
- Villaminde (1975)
- De la Torre (1975)
- Vera (1975)
- De la Torre (1975–76)
- Costa (1976–77)
- Alexanco (1977)
- Forneris (1977–78)
- Agustí (1978–79)
- Quetglas (1979)
- Oviedo (1979–81)
- Forneris (1981)
- Muller (1981–83)
- Aguirre (1983)
- Domingo (1983–84)
- Vilanova (1984–85)
- Joanet (1985)
- Ferrer (1985–87)
- Muller (1987–88)
- Brzić (1988–89)
- Ferrer (1989–93)
- Bauzá (1993–94)
- Pons (1994–95)
- Irulegui (1995)
- Esnal (1995–96)
- Muñoz (1996–97)
- Llompart (1997)
- Cúper (1997–99)
- Gómez (1999)
- Vázquez (1999–2000)
- Aragonés (2000–01)
- Krauss (2001–02)
- Krešić (2002)
- Llompart (2002)
- Manzano (2002–03)
- Pacheco (2003)
- Aragonés (2003–04)
- Llompart (2004)
- Floro (2004)
- Cúper (2004–06)
- Manzano (2006–10)
- Laudrup (2010–11)
- Nadal (2011)
- Caparrós (2011–13)
- Manzano (2013)
- Oltra (2013–2014)
- Carreras (2014)
- Olaizola (2014)
- Soler (2014)
- Karpin (2014–15)
- Soler (2015)
- Ferrer (2015)
- Gálvez (2015–16)
- Vázquez (2016)
- Olaizola (2016–17)
- Barjuán (2017)
- Moreno (2017–20)
- García (2020–22)
- Aguirre (2022–24)
- Arrasate (od 2024)
|
- Pentland (1920–21)
- O’Connell (1922–29)
- Pagaza (1929–30)
- Firth (1930–32)
- Pagaza (1932–33)
- Galloway (1933–35)
- González (1935–36)
- Rodriguez (1939–40)
- Martí (1940–41)
- Vidal (1941)
- Pagaza (1941–43)
- Travieso (1943–44)
- Andonegui (1944–46)
- Areso (1946–47)
- O’Connell (1947–49)
- Taioli (1949–50)
- Barrios (1950–51)
- Diaz (1951–52)
- Pascal (1952)
- Nando (1952)
- Otxoantezana (1952–55)
- Urquiri (1955)
- Nando (1955–56)
- Orizaola (1956–58)
- J. Ruiz (1958–59)
- Hon (1959–60)
- Bumbel (1960–62)
- Villalain (1962)
- Gual (1962–63)
- Argila (1963)
- Hon (1963–64)
- Yuste (1964–65)
- Alsúa (1965)
- Sierra (1965–66)
- Cobo (1966–67)
- Diestro (1967)
- L. Ruiz (1967–68)
- Ibarra (1968)
- Pons (1968–69)
- Mora (1969–72)
- Bermúdez (1972)
- Maguregui (1972–77)
- Yosu (1977–79)
- Santi (1979)
- L. Ruiz (1979–80)
- Mora (1980–83)
- Maguregui (1983–87)
- Álvarez (1987–88)
- Santi (1988)
- Stessl (1988)
- Ufarte (1988–90)
- Pachín (1990)
- Felines (1990–92)
- Paquito (1992–93)
- Irureta (1993–94)
- Miera (1994–96)
- Yosu (1996)
- Alonso (1996–98)
- Yosu (1998–99)
- Sánchez (1999)
- Benítez (1999–00)
- Goikoetxea (2000)
- Manzano (2000–01)
- Benítez (2001)
- Setién (2001–02)
- Preciado (2002–03)
- Cos (2003)
- Alcaraz (2003–05)
- Yosu (2005)
- Preciado (2005–06)
- Yosu (2006)
- López Caro (2006)
- Portugal (2006–07)
- Marcelino (2007–08)
- Muñiz (2008–09)
- Mandiá (2009)
- Portugal (2009–11)
- Marcelino (2011)
- Cúper (2011)
- Juanjo (2011–12)
- Cervera (2012)
- Unzué (2012)
- Fabri (2012)
- Gay (2012–13)
- Menéndez (2013)
- Paco (2013–15)
- Pinillos (2015)
- Munitis (2015–16)
- Viadero (2016–18)
- Pouso (2018)
- Ania (2018-19)
- Cristóbal (2019-20)
- Oltra (2020)
- Rozada (2020)
- Solabarrieta (2020-21)
- Fernández Romo (2021-22)
- José Alberto (od 2022)
|
- Komisja techniczna (Violi, Porcelli & Spaggiari) (1919–20)
- Humphrey (1920–21)
- Riebe (1921–23)
- Ara (1923–24)
- Gobbi (1924)
- Forlivesi (1924–25)
- Achatzi (1925–26)
- Ghini (1926–27)
- Stuardt (1927)
- Grossi (1927–28)
- Violi (1928–29)
- Grossi (1929–30)
- Halmos (1930–31)
- Grossi (1931–32)
- Crotti (1932–33)
- Mistrali (1933–36)
- Mattioli (1936–37)
- Banchero (1937–38)
- Szalaj (1938–39)
- Wereb (1939–40)
- Trevors (1940–42)
- Defendi (1942–43)
- Ferrari (1945–46)
- Komisja techniczna (Cattaneo, Lombatti, Frione & Mistrali) (1946–47)
- Komisja techniczna (Dentelli, Dietrich, Mazzoni & Tagliani) (1947–48)
- Komisja techniczna (Cattaneo, Ferrari, Giuberti, Lombatti, Mistrali, & Rigotti) (1948–49)
- Rigotti (1949–50)
- Tabanelli (1951–53)
- Quario (1953–54)
- Fiorentini (1954–56)
- Genta (1961–63)
- Sentimenti (1963–64)
- Arcari (1964–65)
- Corghi (1965–66)
- Vitali (1967–70)
- Angeleri (1970–72)
- Gei (1974–75)
- Corelli (1977–78)
- Landoni (1978)
- Maldini (1978–80)
- Rosati (1980–81)
- Sereni (1981)
- Danova (1981–83)
- Mora (1983)
- Perani (1983–85)
- Flaborea (1985)
- Carmigiani (1985)
- Sacchi (1985–87)
- Zeman (1987)
- Vitali (1987–89)
- Scala (1989–96)
- Ancelotti (1996–98)
- Malesani (1998–2001)
- Sacchi (2001)
- Ulivieri (2001)
- Passarella (2001)
- Carmignani (2001–02)
- Prandelli (2002–04)
- Baldini (2004)
- Carmignani (2004–05)
- Beretta (2005–06)
- Pioli (2006–07)
- Ranieri (2007)
- Di Carlo (2007–08)
- Cúper (2008)
- Manzo (2008)
- Cagni (2008)
- Guidolin (2008–10)
- Marino (2010–11)
- Colomba (2011–12)
- Donadoni (2012–15)
- Apolloni (2015–16)
- Morrone(t) (2016)
- D’Aversa (2016–20)
- Liverani (2020–21)
- D’Aversa (2021)
- Maresca (2021)
- Iachini (2021–22)
- Pecchia (od 2022)
|
- ↑ a b c d e trener tymczasowy
- ↑ a b c d e trener tymczasowy
- Dittrich (195?–5?)
- Mészáros (1954)
- Albert (1956–59)
- Vadas (1960–65)
- Drăguşin (1965–66)
- Abdel-Wahab (1969)
- Karkouli (1977)
- Natour (1978)
- Arbini (1980)
- Azzam (1980–1981)
- Kavlakian (1982–1984)
- Wassiljew (1984)
- Kavlakian (1984–1985)
- Jaremczenko (1985–87)
- Azarenkow (1987–90)
- Azarenkow (1992)
- Dridea (1992–1993)
- Kurnienin (1995–96)
- Mardakian (1997)
- Rădulescu (1997–98)
- Shammas (1999)
- Popovic (1999–00)
- Sridović[A] (2000)
- Vukotić (2000–01)
- Radenovic (2001)
- Mahrus[A] (2001)
- Talebi (2001–02)
- Al Shaar (2002)
- Wójcik (2003)
- Vukotić (2003)
- Rifaat (2003–04)
- Radenovic (2005–06)
- Ibrahim (2006)
- Mahrus (2006)
- Ibrahim (2006–07)
- Cabrini (2007–08)
- Kwid (2008)
- Ibrahim (2008–10)
- Hakeem[A] (2010)
- Dujković (2010)
- Tiţa (2010–11)
- Le Roy (2011)
- Mahrus (2011)
- Ibrahim (2011–12)
- Khoury[A] (2012)
- Al Sayed (2012–13)
- Makhlouf (2013)
- Al Sayed[A] (2013)
- Al Shaar (2014)
- Al Fakeer (2014–15)
- Ibrahim (2015–16)
- Hakeem (2016–17)
- Stange (2018–19)
- Ibrahim (2019)
- Maâloul (2020–21)
- Mahrus (2021)
- Tiţa (2021–22)
- Maatouk (2022)
- Al Sayed (2022–23)
- Héctor Cúper (od 2023)
|