Granica brytyjsko-irlandzka
Państwa graniczące | Irlandia | ||
---|---|---|---|
Okres istnienia | od 1922 | ||
Długość | 499[1] km | ||
|
Granica brytyjsko-irlandzka (irl. Teorainn Éireannach) – granica międzypaństwowa pomiędzy Irlandią i Wielką Brytanią.
Granica rozpoczyna się na północnym krańcu wyspy w Lough Foyle, kończy się na wschodzie, nad Morzem Irlandzkim w Carlingford Lough. Jest to jedyna granica lądowa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Granica jest otwarta, chociaż oba państwa nie należą do strefy Schengen.
Ustanowienie
Granica została stworzona w 1921 przez Parlament Brytyjski na podstawie Government of Ireland Act z 1920, który wprowadzał w Irlandii rządy autonomiczne z dwoma parlamentami: Irlandii Południowej i Irlandii Północnej[2]. Sześć z trzydziestu dwóch hrabstw irlandzkich zostało przyłączonych do Irlandii Północnej, zaś z reszty stworzono Irlandię Południową. Traktat angielsko-irlandzki z grudnia 1921 tworzył Wolne Państwo Irlandzkie. Granica pomiędzy Wielką Brytanią i Irlandią stała się granicą międzynarodową w grudniu 1922, gdy Wolne Państwo Irlandzkie uzyskało niepodległość.
Hrabstwa przygraniczne
Irlandia Północna
- Londonderry
- Tyrone
- Fermanagh
- Armagh
- Down
Republika Irlandii
- Donegal
- Leitrim
- Cavan
- Monaghan
- Louth
Zobacz też
Przypisy
- p
- d
- e
Granice obecne |
|
---|---|
Granice terytoriów zależnych |
|