Giulio Spinola
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 13 maja 1612 | ||
Data i miejsce śmierci | 11 marca 1691 | ||
Biskup Lukki | |||
Okres sprawowania | 1677–1690 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Sakra biskupia | 10 lutego 1658 | ||
Kreacja kardynalska | 15 lutego 1666 | ||
Kościół tytularny | Ss. Silvestri et Martini in Montibus | ||
|
Data konsekracji | 10 lutego 1658 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Girolamo Boncompagni | ||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Tommaso Carafa | ||||||||||||||||
|
Giulio Spinola (ur. 13 maja 1612 w Genui, zm. 11 marca 1691 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 13 maja 1612 roku w Genui, jako syn Giovambatisty Spinoli i Isabelli Spinoli[1]. Po studiach uzyskał doktorat z prawa i teologii[1]. Po studiach był gubernatorem kilku miast, m.in. Umbrii, a także referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej[1]. 14 stycznia 1658 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Laodycei, a 10 lutego przyjął sakrę[2]. W tym samym roku został nuncjuszem w Królestwie Neapolu, jednak po siedmiu latach zrezygnował i został nuncjuszem przy cesarzu rzymskim[2]. 15 lutego 1666 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 7 marca 1667 roku i nadano mu kościół tytularny Ss. Silvestri et Martini in Montibus[2]. W czerwcu 1670 roku został arcybiskupem ad personam Nepi i Sutri, jednak po siedmiu latach został przeniesiony do diecezji Lukka[2]. W 1690 roku zrezygnował z biskupstwa, ze względu na zły stan zdrowia i wrócił do Rzymu[1]. Zmarł tamże 11 marca 1691 roku[1].