Gazelka pręgogłowa
Nanger soemmerringii[1] | |||
(Cretzschmar, 1828) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Rząd | parzystokopytne | ||
Rodzina | wołowate | ||
Podrodzina | antylopy | ||
Rodzaj | gazelka | ||
Gatunek | gazelka pręgogłowa | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
| |||
|
Gazelka pręgogłowa[3], dawniej: aul[4] (Nanger soemmerringii) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych.
Występowanie i biotop
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje tereny Afryki Wschodniej (Dżibuti, Erytrea, Etiopia, Kenia, Somalia i Sudan). Jego siedliskiem są tereny porośnięte trawami i akacjami.
Charakterystyka ogólna
Podstawowe dane | |
---|---|
Długość ciała | 125–150 cm |
Wysokość w kłębie | 85–92 cm |
Długość ogona | 18–28 cm |
Masa ciała | 35–45 kg |
Dojrzałość płciowa | ok. 1,5 roku |
Ciąża | 198 dni |
Liczba młodych w miocie | 1 |
Długość życia | 14 lat |
Wygląd
Dolna część szyi i grzbiet są płowo ubarwione, podgardle białe. Na głowie widoczne są białe, czarne i brązowe pasy biegnące od czoła do nosa. Na pośladkach znajduje się białe lustro, szersze u góry. Ogon również biały z czarnym zakończeniem. U obojga płci występują lirowato wygięte rogi, u samców osiągające długość do 58 cm. Wierzchołki rogów są zwrócone do siebie.
Tryb życia
Gatunek migrujący w poszukiwaniu pokarmu i wody. Samce są terytorialne. W okresie godowym toczą walki pomiędzy sobą. Gazelka pręgogłowa żyje w stadach złożonych z kilku-kilkunastu, rzadziej więcej osobników. Żywią się głównie trawami.
Rozród
Samica rodzi 1 młode. Po porodzie ukrywa je w wysokiej trawie i oddala się, wracając jedynie w porze karmienia.
Podgatunki
- G. soemmerringii soemmerringii Cretzschmar, 1828
- G. soemmerringii berberana Matschie, 1893
- G. soemmerringii butteri Thomas, 1904
Znaczenie
Gazelki pręgogłowe stanowią pokarm wielu dużych ssaków drapieżnych (m.in.: gepard, likaon, lew, hiena).
Zagrożenia i ochrona
Gatunek nie jest objęty konwencją waszyngtońską CITES. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii VU (vulnerable – narażony na wyginięcie)[2].
Bibliografia
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Nanger soemmerringii. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 1 stycznia 2008]
- Huffman Brent: Nanger soemmerringii, Soemmerring's gazelle. www.ultimateungulate.com. [dostęp 2008-01-01]. (ang.).
Przypisy
- ↑ Nanger soemmerringii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Nanger soemmerringii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne – Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
- Britannica: animal/Soemmerings-gazelle