Fryderyk Wilhelm (książę Brunszwiku)
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Książę Fryderyk Wilhelm pędzla Johanna Christiana Augusta Schwartza (1809) | |||
książę Brunszwiku | |||
Okres | od 14 października 1806[a] | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | Karol Wilhelm | ||
Następca | Karol II | ||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Welfowie | ||
Data urodzenia | 9 października 1771 | ||
Data śmierci | 16 czerwca 1815 | ||
Ojciec | Karol Wilhelm brunszwicki | ||
Matka | Augusta Fryderyka Hanowerska | ||
Żona | Maria badeńska | ||
Dzieci | Karol II brunszwicki, | ||
|
Fryderyk Wilhelm (ur. 9 października 1771 w Brunszwiku, zm. 16 czerwca 1815 pod Quatre Bras, obecnie w Belgii) – niemiecki książę Brunszwiku-Lüneburga i Oleśnicy z dynastii Welfów. Przejściowo także władca Brunszwiku-Wolfenbüttel.
Życiorys
Lata 1771–1805
Fryderyk Wilhelm przyszedł na świat w Brunszwiku, jako czwarty syn Karola Wilhelma i Augusty Fryderyki. Z uwagi na fakt posiadania aż trzech starszych braci: Karola Jerzego Augusta (1766 – 20 września 1806), Jerzego Wilhelma Krystiana (1769–1811) i Augusta (1770–1822), Fryderyk nie był brany pod uwagę przy ewentualnym dziedziczeniu tronu.
W 1789 roku wstąpił do armii pruskiej w stopniu kapitana i wziął udział w kampanii przeciw rewolucyjnej Francji. Był to początek antyfrancuskiej drogi na jaką wstępował przyszły książę.
W kilkanaście lat później – w 1805 – zmarł bezpotomnie członek rodziny Welfów, książę oleśnicki Fryderyk August (29 października 1740 – 8 października 1805) i swoje dobra przekazał właśnie Fryderykowi. Było to jednak niewielkie księstewko położone na Dolnym Śląsku pod bezpośrednią zwierzchnością pruską.
Lata 1806–1809
Przełomowym wydarzeniem dla Fryderyka Wilhelma stała się bitwa pod Jeną-Auerstedt z 14 października 1806 roku, w której Fryderyk Wilhelm, brał udział już jako generał major. Podczas walki zginął wówczas feldmarszałek pruski i ojciec Fryderyka, książę Brunszwiku Karol Wilhelm. Z uwagi na przedwczesną śmierć najstarszego brata, Karola Jerzego (zmarł niespodziewanie 20 września) i po ogłoszeniu za niezdolnych do pełnienia władzy pozostałych braci, najmłodszy syn zmarłego księcia nieoczekiwanie został jedynym sukcesorem księstwa Brunszwiku. Władzy jednak nie zdołał objąć, gdyż na skutek działań militarnych i politycznych Napoleona I, które zakończyły się klęską Królestwa Prus, ziemie brunszwickie weszły w skład stworzonego właśnie pokojem w Tylży Królestwa Westfalii.
Wobec takiego rozwoju wypadków prawowity następca brunszwickiego tronu udał się do Bruchsalu w Badenii, gdzie rządził jako niezależny Wielki Książę jego szwagier, Karol Fryderyk Badeński. W Badenii Fryderyk Wilhelm przebywał do roku 1809, kiedy to po zawiązaniu się V koalicji postanowił walczyć przeciw Napoleonowi.
Czarny Korpus
Dzięki zgromadzonym środkom (m.in. zastawienie Oleśnicy) udało mu się zebrać wojsko, ze względu na mundury nazwane Czarnym Korpusem. Jeszcze w tym samym roku książę zdołał wyzwolić Brunszwik, a następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii i przez kolejne cztery lata brał udział razem ze swoim Korpusem w licznych walkach na Półwyspie Iberyjskim.
Jako że książę był dowódcą Czarnego Korpusu nadano mu przezwisko Czarny Książę. Wśród współczesnych mu ludzi, on sam jak i jego żołnierze cieszyli się dużym szacunkiem i popularnością.
Lata 1813–1815
W grudniu 1813 Fryderyk Wilhelm powrócił do swojej ojczyzny jako bohater. Spokój nie trwał jednak długo. Już bowiem w 1815 we Francji znów władzę objął Napoleon I i rozpoczęła się nowa wojna. Jako zaciekły antybonapartysta Czarny Książę po raz kolejny stanął przeciwko Cesarzowi Francuzów. W kampanii podporządkował się z całą armią Wellingtonowi, lecz udziału w Bitwie pod Waterloo nie wziął. Dwa dni wcześniej, 16 czerwca uczestnicząc w krwawej bitwie pod Quatre Bras, otrzymał śmiertelną ranę i zmarł na polu bitwy.
Szczątki Fryderyka Wilhelma pochowane są obecnie w brunszwickiej katedrze.
Rodzina
W 1802 Fryderyk Wilhelm poślubił Marię Elżbietę Badeńską (1782–1808), z którą doczekał się trójki dzieci:
- synów: Karola (1804–1873) i Wilhelma (1806–1884) – obaj następowali po sobie jako książęta Brunszwiku
- córki, martwo urodzonej (16 kwietnia 1808).
Tytuły
- 1771–1806: Jego Dostojna Wysokość Książę Brunszwiku-Wolfenbüttel;
- wrzesień – październik 1806: Jego Dostojna Wysokość Dziedziczny Książę Brunszwiku;
- październik 1806 – 1815: Jego Dostojna Wysokość Książę Brunszwiku.
Uwagi
- ↑ w momencie śmierci ojca pod Jeną-Auerstedt dziedziczył księstwa i tytuły, jednak na skutek okupacji napoleońskiej rzeczywistą władzę sprawował od roku 1809
- p
- d
- e
Książęta Brunszwiku i Lüneburga |
| ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Książęta Lüneburga |
| ||||||||||||||
Książęta Brunszwiku |
|
- p
- d
- e
- Konrad I (1249/51–1273/4)
- Henryk III, Przemko ścinawski, Konrad II Garbaty (1273/4–1278)
Krosno |
| ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Głogów | |||||||||||
Ścinawa |
| ||||||||||
Żagań |
| ||||||||||
Oleśnica |
|