Franciszek II Sforza
książę Mediolanu | |||
Okres | od 1521 | ||
---|---|---|---|
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Sforzowie | ||
Data urodzenia | 4 lutego 1495 | ||
Data śmierci | 24 października 1535 | ||
Ojciec | Ludwik Sforza | ||
Matka | Beatrice d'Este | ||
Rodzeństwo | Maksymilian Sforza | ||
|
Franciszek II Sforza, wł. Francesco II Sforza lub Francesco Maria Sforza (ur. 4 lutego 1495, zm. 24 października 1535) – książę Mediolanu w latach 1521[1]–1535 z rodu Sforzów.
Był młodszym synem Ludwika Sforzy i Beatrice d'Este, bratem wypędzonego przez Francuzów księcia Maksymiliana.
W 1522 walczył w bitwie pod La Bicoccą. Klęska Francuzów pod Pawią doprowadziła do dominacji cesarza Karola V we Włoszech. Wobec tego Franciszek w 1526 przystąpił do ligi z Francją, papieżem Klemensem VII, Wenecją, Anglią i Florencją wymierzonej przeciwko cesarzowi i królowi Hiszpanii Karolowi V. W rezultacie niemal natychmiast został wyparty z Mediolanu przez wojska cesarskie. Zdołał jednak zachować władzę nad wieloma innymi miastami w swym księstwie. Do Mediolanu wrócił w wyniku pokoju w Cambrai, zawartego 5 sierpnia 1529. Jego śmierć w 1535 stała się przyczyną wybuchu kolejnej wojny włoskiej.
Przypisy
- ↑ W rzeczywistości władzę w księstwie zdobył w wyniku bitwy pod La Bicoccą w 1522.
- p
- d
- e
Seniorowie Mediolanu |
|
---|---|
Książęta Mediolanu i panowanie francuskie |
|
Panowanie hiszpańskie |
|
Panowanie austriackie |
|
- po 1800 część kolejno
- Republiki Cisalpińskiej (1800–1802)
- Republiki Włoch (1802-1805)
- Królestwa Włoch (1805-1815)
- Królestwa lombardzko-weneckiego (1815-1859)
- Królestwa Sardynii (1859-1861)
- Królestwie Włoch (1861-1946)
- od 1946 należy do Republiki Włoskiej
- Britannica: biography/Francesco-Sforza-duke-of-Milan-flourished-1525
- Treccani: francesco-ii-sforza-duca-di-milano
- Catalana: 0028012