François Christophe Kellermann
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Marszałek Francji | |||
Data i miejsce urodzenia | 28 maja 1735 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 13 września 1820 | ||
Siły zbrojne | Królestwo Francji | ||
Odznaczenia | |||
Upamiętnienie nazwiska na Łuku Triumfalnym w Paryżu | |||
|
François Christophe Kellermann (ur. 28 maja 1735 w Strasburgu; zm. 13 września 1820 w Paryżu) – francuski generał okresu rewolucji francuskiej oraz marszałek Cesarstwa Francuskiego; książę Valmy; ojciec gen. François Étienne Kellermanna.
Do wojska wstąpił w wieku 15 lat, walczył w wojnie siedmioletniej (1756–1763). W 1770 roku został wysłany przez króla Francji Ludwika XV do Polski jako instruktor wojskowy konfederatów barskich. W ramach swej misji, zorganizował i szkolił konfederacką kawalerię. Wybuch rewolucji francuskiej zastał go w stopniu generała brygady. W 1792 roku, dowodził Armią Metzu wypełniającą rozkaz osłony Alzacji. W bitwie pod Valmy poderwał do walki słabo wyszkolonych ochotników, co przeważyło szalę zwycięstwa. W dalszej kampanii odbił twierdze w Verdun i Longwy.
W listopadzie 1792 roku został przeniesiony na dowódcę Armii Alp, z którą w sierpniu 1793 roku prowadził oblężenie Lyonu by następnie zmusić wojska wojska Piemontu do wycofania z Francji. Został uznany za niepewnego politycznie przez rządy jakobinów, oskarżony i skazany na więzienie - przesiedział 13 miesięcy w paryskim więzieniu. Po obaleniu jakobinów, w styczniu 1795 roku powrócił na dawne stanowisko. Dwa lata później został członkiem kolejnych komitetów wojskowych i inspektorem Armii Holandii.
W roku 1804 został awansowany przez Napoleona na stopień marszałka Francji, głównie za zasługi pod Valmy. W 1807 roku Napoleon nadał mu tytuł księcia Valmy, a także nagrodził posiadłością ziemską Johannisberg.
Po abdykacji Napoleona w 1814 roku przeszedł na stronę Burbonów, natomiast podczas Stu Dni pozostał na uboczu. Został członkiem Izby Parów uchodząc za liberała. Zmarł w Paryżu, w testamencie zarządził, by pod Valmy wzniesiono pomnik ku czci poległych żołnierzy i by u jego stóp złożyć jego serce.
Napoleon cenił go jako sprawnego organizatora służb wojskowych.
Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski: Wojsko polskie. Księstwo Warszawskie. 1807-1814. 1905.
- Marian Kujawski, Z bojów polskich w wojnach napoleońskich, Maida – Somosierra – Fuengirola – Albuera, Nakł. Polskiej Fundacji Kulturalnej Londyn 1967;
- Marian Kukiel, Dzieje oręża polskiego w epoce napoleońskiej 1795-1815, Poznań 1912.
Galeria
- Pomnik gen. François Christophe'a Kellermanna
w Strasbourgu - Grobowiec rodziny Kellermann na paryskim cmentarzu Père Lachaise
- p
- d
- e
- PWN: 3921630
- Britannica: biography/Francois-Christophe-Kellermann-duc-de-Valmy
- БРЭ: 2059452
- SNL: François_Christophe_de_Kellermann
- VLE: francois-christophe-kellermann
- DSDE: François_Christophe_Kellermann
- Hrvatska enciklopedija: 31121