Elenia żółtobrzucha
Elaenia flavogaster[1] | |||
(Thunberg, 1822) | |||
Registro, Brazylia | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | tyrankowce | ||
Rodzina | tyrankowate | ||
Podrodzina | elenie | ||
Plemię | Elaeniini | ||
Rodzaj | Elaenia | ||
Gatunek | elenia żółtobrzucha | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Elenia żółtobrzucha[4] (Elaenia flavogaster) – gatunek małego, osiadłego ptaka z rodziny tyrankowatych (Tyrannidae). Zasiedla północną i środkową część Ameryki Południowej, Amerykę Środkową oraz południowo-wschodni Meksyk. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżnia się cztery podgatunki E. flavogaster[5][2]:
- E. f. subpagana P. L. Sclater, 1860 – południowo-wschodni Meksyk do Kostaryki, Coiba (południowo-zachodnia Panama)
- E. f. pallididorsalis Aldrich, 1937 – Panama
- E. f. flavogaster (Thunberg, 1822) – Kolumbia, Wenezuela, Trynidad i Małe Antyle, region Gujana, Brazylia (oprócz zachodniej i środkowej Amazonii), południowo-wschodnie Peru, Boliwia, Paragwaj i północno-wschodnia Argentyna
- E. f. semipagana P. L. Sclater, 1862 – południowo-zachodnia Kolumbia, zachodni i południowy Ekwador oraz północno-zachodnie Peru
Charakterystyka
Elenię żółtobrzuchą łatwo rozpoznać po charakterystycznym głosie i czubie. Mierzy ona 17 cm, osiąga masę ciała 20–30 g. Wierzch ciała oliwkowobrązowy, spód bladożółty. Na skrzydle dwa białe paski.
Ekologia i zachowanie
Środowiskiem życia tego gatunku są niegęste lasy, zadrzewienia wtórne, zarośla i sawanny.
Pożywienie stanowią owady i drobne owoce.
Gniazdo czarkowate, zbudowane zazwyczaj na niskiej gałęzi. 2 płowożółte jaja wysiadywane są przez 16 dni[6].
Status
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN elenia żółtobrzucha klasyfikowana jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, według szacunków organizacji Partners in Flight z 2008 roku, mieści się w przedziale 5–50 milionów osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].
Przypisy
- ↑ Elaenia flavogaster, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Yellow-bellied Elaenia (Elaenia flavogaster). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)]. (ang.).
- ↑ a b Elaenia flavogaster, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Elaeniini Cabanis & Heine, 1859-60 (wersja: 2021-01-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-15].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tyrant flycatchers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
- ↑ R.G. Santiago: Yellow-bellied Elaenia (Elaenia flavogaster). Guia Interativo de Aves Urbanas, 06/12/2006. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (port. • ang.).
Bibliografia
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 341. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: gulbukelenia