Ekorus
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Ekorus | |||
Werdelin, 2003[1] | |||
Artystyczna rekonstrukcja E. ekakeran | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | drapieżne | ||
Rodzina | łasicowate | ||
Rodzaj | Ekorus | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Ekorus ekakeran Werdelin, 2003 | |||
Gatunki | |||
| |||
|
Ekorus – wymarły monotypowy rodzaj ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych (Mustelidae), wielkości psa, zamieszkujący pod koniec miocenu około 6 milionów lat temu Kenię.
Etymologia
- Ekorus: nazwa ekor oznaczająca w języku turkana „borsuka”[1].
- ekakeran: nazwa ekakeran oznaczająca w języku turkana „biegacza”[1].
Charakterystyka
Osiągała 60 centymetrów wysokości, jego budowa ciała nie była podobna do dzisiejszych łasic. Współczesne łasice mają krótkie nogi i mogą osiągać dużą prędkość tylko na krótkich dystansach. Nogi Ekorus były zbudowane podobnie jak u lamparta plamistego. Pojawił zanim wielkie koty zaczęły królować na sawannach Afryki, duża łasica Ekorus polowała na trójpalczastego konia Eurygnathohippus i dużą świnie Nyanzachoerus. Powód tej ewolucji mogą wytłumaczyć Wielkie Rowy Afrykańskie. Zanim rozpoczął pękać ryft kontynentalny, Kenia była bardziej zalesiona. Ponieważ ostatecznie wilgoć została wzbudzona z lasów przez obszary górskie, lasy zmieniły się w obszary trawiaste. Lepiej przystosowane i zbudowane zwierzęta do otwartych terenów prosperowały a wolniejsze leśne gatunki wyginęły.
Skamieniałości dużych mioceńskich łasic odnajdywano w Ameryce północnej i Azji.