Dziura pod Mylną
Plan jaskini | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | |
Położenie | Tatry Zachodnie |
Właściciel | Skarb Państwa |
Długość | 13 m |
Deniwelacja | 4 m |
Wysokość otworów | 1074 i 1077 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny | 44 m |
Ekspozycja otworów | ku E |
Data odkrycia | znana od dawna |
Kod | (nr inwentarzowy PIG) T.E-08.10 |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°14′20″N 19°51′44″E/49,238919 19,862175 |
Dziura pod Mylną – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w zboczu Raptawickiej Turni, kilkanaście metrów poniżej Okna Pawlikowskiego w Jaskini Mylnej, na wysokościach 1074 i 1077 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 13 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[1].
Opis jaskini
Jaskinię tworzy korytarz łączący otwór dolny i górny. Zaczyna się w niewielkiej salce przy małym otworze dolnym, idzie stromo do góry, następnie zakręca i dochodzi do małego otworu górnego. Niedaleko tego otworu odchodzi w bok studzienka, którą można dostać się do salki na początku jaskini[2].
Przyroda
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Ściany są suche, nie ma na nich roślinności[2]. Jaskinia była dawniej częścią systemu krasowego, w skład którego wchodziły Jaskinie Pawlikowskiego (Jaskinia Mylna, Jaskinia Raptawicka, Jaskinia Obłazkowa) oraz Jaskinia Mysia i Dziura pod Raptawicą.
Historia odkryć
Jaskinia była znana od dawna. W 1942 roku był w niej Stefan Zwoliński i sporządził pierwszy jej plan i opis[2].