Dziura nad Jaskinią Śpiących Rycerzy I
Plan jaskini | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | |
Położenie | Tatry Zachodnie |
Właściciel | Skarb Państwa |
Długość | 13 m |
Głębokość | 3,0 m |
Deniwelacja | 3,0 m |
Wysokość otworów | 1402 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny | 100 m |
Ekspozycja otworów | ku SW |
Data odkrycia | nieznana |
Kod | (nr inwentarzowy PIG) T.D-12.20 |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°15′00″N 19°55′26″E/49,249886 19,923856 |
Dziura nad Jaskinią Śpiących Rycerzy I – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w południowo-zachodnim zboczu Małego Giewontu, powyżej bocznego otworu Jaskini Śpiących Rycerzy, na wysokości 1402 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 13 metrów, a jej deniwelacja 3 metry[1].
Opis jaskini
Główną częścią jaskini jest poziomy korytarz zaczynający się w niewielkim otworze wejściowym, który po paru metrach przechodzi w idącą w dół szczelinę. Rozdziela się ona na końcu na dwa krótkie ciągi[2].
Przyroda
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre, nie ma na nich roślinności[2].
Historia odkryć
Nie wiadomo, kiedy i przez kogo jaskinia została odkryta. Jej pierwszy plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy W. Skierniewskiego w lipcu 1980 roku[2].