Dwojarki
Ceraphronoidea | |||
Haliday, 1833 | |||
Ceraphronidae sp. | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | owady | ||
Podgromada | owady uskrzydlone | ||
Infragromada | nowoskrzydłe | ||
(bez rangi) | Holometabola | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
(bez rangi) | owadziarki | ||
Nadrodzina | dwojarki | ||
| |||
|
Dwojarki (Ceraphronoidea) – nadrodzina błonkówek z podrzędu trzonkówek i grupy owadziarek.
Systematyka
Do 1967 roku zaliczane do nadrodziny tybelaków (Proctotrupoidea)[1].
Do dwojarek zalicza się około 800 opisanych gatunków (szacuje się, że jest ich około 2000)[1] zgrupowanych w 2 rodzinach:
- Ceraphronidae
- Megaspilidae
Zasięg występowania
Przedstawiciele tej nadrodziny występują na całym świecie[1]. W Polsce stwierdzono 12 gatunków Ceraphronidae i 5 gatunków Megaspilidae, choć przypuszcza się, że jest ich ponad 100 (zobacz: Ceraphronidae Polski i Megaspilidae Polski).
Budowa ciała
Czułki położone bardzo blisko aparatu gębowego, trzonek czułka o długości minimum pięć razy większej niż jego maksymalna szerokość. Przedplecze w widoku bocznym trójkątne i sięgające do teguli, bądź tegula nie jest obecna. Pierwszy tergit metasomy bardzo mały i niewidoczny, zrośnięty z przednią krawędzią tergitu drugiego. Drugi tergit (pozornie wyglądający na pierwszy) bardzo duży, minimum trzy razy dłuższy od któregokolwiek następnego tergitu. Przednie golenie z dwiema ostrogami na wierzchołku. Skrzydła czasem uwstecznione lub nieobecne, jeśli występują, ich użyłkowanie jest zredukowane i bardzo charakterystyczne: żyłka biegnąca od bazalnej części przedniego skrzydła do pterostygmy jest pogrubiona i zesklerotyzowana lub rurkowata, zaś dalej ku apikalnemu końcu skrzydła biegnie tylko jedna żyłka, która jest pogrubiona na około połowie długości[2]. Pterostygma u Ceraphronidae mała i wydłużona, zaś u Megaspilidae duża i półokrągła[1].
Biologia i ekologia
Larwy są parazytoidami larw owadów z rzędów błonkówek, chruścików, chrząszczy, motyli, muchówek, pluskwiaków, sieciarek, wciornastków i wojsiłek. Niektóre gatunki są hiperparazytoidami[1].