Drzewica (miasto)

Ten artykuł dotyczy miasta w województwie łódzkim. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Drzewica
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Zamek renesansowy
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

opoczyński

Gmina

Drzewica

Prawa miejskie

1429–1870, 1987

Burmistrz

Janusz Bernard Reszelewski

Powierzchnia

4,9 km²

Populacja (31.12.2023)
• liczba ludności
• gęstość


3526[1]
719,6 os./km²

Strefa numeracyjna

48

Kod pocztowy

26-340

Tablice rejestracyjne

EOP

Położenie na mapie gminy Drzewica
Mapa konturowa gminy Drzewica, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Drzewica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Drzewica”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Drzewica”
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego
Mapa konturowa powiatu opoczyńskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Drzewica”
Ziemia51°26′49″N 20°28′19″E/51,446944 20,471944
TERC (TERYT)

1007024

SIMC

0973346

Urząd miejski
ul. Staszica 2
26-340 Drzewica
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
Kościół par. pw. św. Łukasza Ewangelisty
Drzewica przed 1913
Dwór przed 1911

Drzewica – miasto w woj. łódzkim, w powiecie opoczyńskim, siedziba gminy Drzewica. Położone nad rzeką Drzewiczką, na Wzniesieniach Południowomazowieckich, historycznie w Małopolsce.

Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto liczyło 3526 mieszkańców[1].

Siedziba fabryki nakryć stołowych "Gerlach" działającej od końca XIX stulecia. Prawa miejskie w latach 1429–1869 i od 1987 r.

W 1921 mieszkały tu 1662 osoby. We wsi znajdował się kościół katolicki i synagoga[2].

W końcu sierpnia 1942 r. Drzewica została opanowana przez oddział Gwardii Ludowej pod dowództwem Józefa Roguskiego ps. "Wilk". Zniszczono urząd gminy i posterunek policji. Uwolniono 15 chłopów aresztowanych za niedostarczenie kontyngentów[3]. 22 stycznia 1943 miała w tym mieście miejsce zbrodnia na tle rabunkowo-ideologicznym, (zdaniem historyków związanych ze środowiskiem kombatanckim GL-AL będąca odpowiedzią na wcześniejszy mord na kilku członkach GL[4]) dokonana przez komunistycznych partyzantów z oddziału Gwardii Ludowej pod dowództwem Izraela „Lwa” Ajzenmana[5].

 Osobny artykuł: Mord w Drzewicy.

Po wojnie ku czci partyzantów zbudowano na rynku w Drzewicy pomnik[6].

Położenie

Miasto leży we wschodnim krańcu województwa łódzkiego, w zachodniej części Równiny Radomskiej[7].

Od północy, wschodu i południa otoczona jest lasami.

Przez miasteczko przepływa rzeka Drzewiczka, prawy dopływ Pilicy, o naturalnym, meandrowym brzegu. Jej wody zasilają Zalew Drzewicki, spełniający funkcje retencyjno-rekreacyjne, o powierzchni 82 ha. Przez Drzewicę przepływa także rzeka Brzuśnia o pierwszej klasie czystości wody.

Historycznie należy do Małopolski. Leżało w ziemi sandomierskiej, następnie w województwie sandomierskim (w ziemi radomskiej[8]).

Miasto prywatne Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie opoczyńskim, obwodzie opoczyńskim województwa sandomierskiego[9].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa radomskiego.

Demografia

Dane z 31 grudnia 2023[1]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 3526 100 1814 51,45 1712 48,55
  • Piramida wieku mieszkańców Drzewicy w 2014 roku[10].


Zabytki

Według rejestru zabytków NID[11] na listę zabytków wpisane są obiekty:

  • kościół św. Łukasza, nr rej.: 297/A/56 z 26.10.1956, 338/A/67 z 21/06.1967 oraz 48/A z 7.05.1980
  • cmentarz parafialny rzymskokatolicki, ul. Cmentarna, poł. XIX, nr rej.: 473/A z 5.11.1991
  • cmentarz żydowski, ul. Kolejowa, XIX-1942, nr rej.: 472/A z 5.11.1991
  • zespół zamkowy:
    • zamek (ruina), 1527-35, nr rej.: 47/A z 28.04.1980, gotycko-renesansowy
    • dwór (na podzamczu), XIX, nr rej.: 46/A z 28.04.1980
    • park (pozostałości), XIX, nr rej.: 46/A z 28.04.1980


Sport

W mieście, od 1924 roku, działa klub piłki nożnej Gerlach Drzewica, występujący w klasie okręgowej[12].

Na początku lat 80. XX w. [potrzebny przypis] wybudowano sztuczny tor kajakarstwa górskiego (zmodernizowany w 2005), jedyny w Polsce położony na terenach nizinnych[13].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2024-05-15].
  2. Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa; Annuaire da la Pologne (y Compris la V.L. de Dantzig), Warszawa 1930, s. 203 .
  3. Józef Bolesław Gargas „Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942 – 1945” Wydawnictwo MON 1971 str. 259
  4. Czesław Brzoza, Andrzej Sowa Historia Polski 1918-1945 2006 str. 633
  5. PiotrP. Gontarczyk PiotrP., Polska Partia Robotnicza : droga do władzy, 1941-1944, Warszawa: Fronda, 2006, s. 184-186, ISBN 83-60335-75-3 .
  6. Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945", Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 609
  7. Jerzy Kondracki, Andrzej Richling: Atlas Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, 1994.
  8. Sebastian Piątkowski (red.): Z dziejów Radomia i regionu radomskiego w XVIII i XIX wieku. Radomskie Towarzystwo Naukowe, Radom 1997, s. 7.
  9. Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 1 : A-Ł, Warszawa 1827, s. 108.
  10. Drzewica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
  11. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)].
  12. Informacja o klubie na jego oficjalnej stronie [online] [dostęp 2020-07-14]  (pol.).
  13. Tor kajakowy [online], www.drzewica.pl, 16 września 2013 [dostęp 2020-03-14]  (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Zamek w Drzewicy na stronie Zamki i Pałace województwa łódzkiego
  • Wojciech Jaskuła: Polska. Drzewica – nad Brzuśnią i Drzewiczką. Gazeta.pl, 2010-11-22. [dostęp 2018-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-27)]. (pol.).
  • Historia Żydów w Drzewicy na portalu Wirtualny Sztetl
  • Wirtualny Spacer 360° po Zamku w Drzewicy (zamekdrzewica.republika.pl). zamekdrzewica.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-24)].
  • Drzewica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 182 .
  • Drzewica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 444 .
  • Archiwalne widoki i publikacje związane z miejscowością w bibliotece Polona
  • p
  • d
  • e
Gmina Drzewica
Siedziba gminy
  • Drzewica
Wsie
Integralne
części wsi
  • Brzustowiec-Kolonia
  • Brzuza-Kolonia
  • Carki
  • Choinki
  • Dąbrówka-Kolonia
  • Doły
  • Domaszno-Kolonia
  • Dział
  • Górki (Brzustowiec)
  • Górki (Trzebinia)
  • Grabiny
  • Jabłonny
  • Kamyków
  • Kolonia
  • Komorniki
  • Krzczonów-Kolonia
  • Letnisko
  • Malinie
  • Miedzka
  • Piaski
  • Podbrzóza
  • Podchoiny
  • Podgościniec
  • Podlipów
  • Poręby
  • Przedewś
  • Przydziałki
  • Radzice-Kolonia
  • Smugi
  • Stara Wieś
  • Strzegoszcz
  • Strzeszkowice
  • Zalesie
  • Zaopłotki
  • Żardki-Gajówka
  • Żardki-Kolonia

Herb gminy Drzewica

  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejsko-wiejskie
  • Białaczów
  • Drzewica
  • Opoczno
  • Żarnów
Gminy wiejskie
  • Mniszków
  • Paradyż
  • Poświętne
  • Sławno

Herb powiatu opoczyńskiego

  • p
  • d
  • e
Powiat opoczyński (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Aleksandrów (od 1973)
  • Białaczów
  • Białobrzegi (od 1973)
  • Drzewica (od 1870)
  • Goździków (1870–1954)
  • Janków (do 1954)
  • Klwów (1870–1954)
  • Krzczonów (do 1954)
  • Kuniczki (do 1954)
  • Machory (do 1954)
  • Mniszków (od 1973)
  • Niewierszyn (do 1954)
  • Odrzywół (od 1973)
  • Opoczno
  • Ossa (do 1954)
  • Owczary (do 1954)
  • Paradyż (od 1973)
  • Poświętne (od 1973)
  • Przysucha (do 1954)
  • Radonia (do 1954)
  • Radzice (do 1870)
  • Rusinów (do 1954)
  • Skrzyńsko (do 1954)
  • Sławno (od 1973)
  • Smogorzów (do 1870)
  • Studzianna (do 1954)
  • Stużno (do 1954)
  • Sulgostów (do 1870)
  • Sworzyce (do 1927 )
  • Topolice (1870–1954)
  • Trojanowice (do 1870)
  • Unewel (do 1954)
  • Wielka Wola (do 1954)
  • Zajączków (do 1954)
  • Żarnów (od 1973)
Gromady
(1954–72)
  • Aleksandrów (1954–72)
  • Białaczów (1954–72)
  • Białobrzegi (1954–72)
  • Bieliny (1954–55 )
  • Błogie Szlacheckie (1954–72)
  • Bronów (1954–58)
  • Brudzewice (1954–59)
  • Brzustów (1954–72)
  • Bukowiec I (Bukowiec Opoczyński) (1954–72)
  • Bukowiec II (Bukowiec nad Pilicą) (1954–72)
  • Dąbrowa I (1954–59)
  • Dąbrowa II (Dąbrowa nad Czarną) (1954–72)
  • Dęba (1954–59)
  • Dłużniewice (1954–59)
  • Domaszno (1954–55 → i ← 1956–59)
  • Drzewica (1954–72)
  • Gawrony (1954–68)
  • Gielniów (1954–55 )
  • Gliniec (1954–55 )
  • Goździków (1954–55 )
  • Jelnia (1954–61)
  • Kamienna Wola (1954–72)
  • Kamień (1954–59)
  • Karwice (1954–59)
  • Klwów (1954–61 )
  • Kozenin (1954–59)
  • Kozłowiec (1954–55 )
  • Kraszków (1954–72)
  • Kraśnica (1954–72)
  • Libiszów (1954–68)
  • Machory (1954–61)
  • Marcinków (1954–72)
  • Miedzna Drewniana (1954–59)
  • Mniszków (1954–72)
  • Myślakowice (1959–72)
  • Nieznamierowice (1954–55 )
  • Odrzywół (1954–72)
  • Ogonowice (1954–61)
  • Opoczno (1961–72)
  • Ossa (1954–59)
  • Paradyż (1954–72)
  • Petrykozy (1954–72)
  • Podklasztorze (1954–72)
  • Poświętne (1961–72)
  • Prymusowa Wola (1954–68)
  • Przystałowice (1954–55 )
  • Przysucha (1954–55 )
  • Psary (1954–59)
  • Radzice (1954–72)
  • Rozwady (1954–59)
  • Rożenek (1954–59)
  • Rusinów (1954–55 )
  • Ruszenice (1954–59)
  • Sady (1954–55 )
  • Siucice (1954–59)
  • Skórkowice (1954–72)
  • Skronina (1954–59)
  • Skrzynno (1954–55 )
  • Skrzyńsko (1954–55 )
  • Sławno (1954–72)
  • Smardzewice (1954–72)
  • Smogorzów (1954–55 )
  • Stawowice (1954–59)
  • Straszowa Wola (1954–72)
  • Studzianna (1954–61)
  • Sulgostów (1954–55 )
  • Szadkowice (1954–72)
  • Topolice (1954–59)
  • Twarda (1954–61)
  • Wola Załężna (1954–59)
  • Wójcin (1954–72)
  • Wygnanów (1954–59)
  • Żarnów (1954–72)
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).

  • PWN: 3894521