Dersu Uzała (film 1975)
Ten artykuł dotyczy filmu z 1975. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Rok produkcji | 1975 |
---|---|
Kraj produkcji | ZSRR |
Język | |
Czas trwania | 144 min |
Reżyseria | Akira Kurosawa |
Scenariusz | Akira Kurosawa |
Główne role | Maksim Munzuk |
Muzyka | Isaak Szwarc |
Produkcja | Yōichi Matsue |
Dystrybucja | Mosfilm |
Dersu Uzała (jap. デルス・ウザーラ Derusu Uzāra) – radziecko-japoński film w reżyserii Akiry Kurosawy z 1975 r., oparty na autobiograficznych książkach Władimira Arsienjewa: Po Kraju Ussuryjskim (1921) i Dersu Uzała (wyd. 1923).
Kurosawa nakręcił go pod wpływem fascynacji rosyjską kulturą, po przerwie w pracy spowodowanej finansową klęską filmu Dō desu ka den. Zdjęcia kręcono w Kraju Chabarowskim[2].
Treść filmu
Obraz przedstawia historię przyjaźni carskiego oficera, Arsienjewa, i jego przewodnika, tytułowego Dersu Uzały, myśliwego z plemienia Nanajów (Goldów), którego Arsienjew poznał w trakcie zorganizowanej przez carskie wojsko wyprawy kartograficznej do Krainy Ussuryjskiej w 1902 roku. Dersu został jego przewodnikiem po tajdze i bliskim przyjacielem. Jako przewodnik Dersu wielokrotnie zadziwiał uczestników wyprawy swymi niezwykłymi umiejętnościami; fascynował też Arsienjewa swoją bezinteresowną troską o życie nieznajomych ludzi i zwierząt.
Dersu nie pojmuje cywilizacji, jest zintegrowany z przyrodą. Wyznaje animizm; za istoty żywe i uduchowione uważa m.in. rzeki, góry, wiatr, deszcz, mgłę oraz Słońce i Księżyc. Jego system wartości jest przejrzysty.
Historia przyjaźni carskiego oficera, Arsienjewa (w roli tej wystąpił Jurij Sołomin), badacza ussuryjskiej tajgi z początku XX wieku i jego przewodnika, tytułowego Dersu Uzały (którego gra Maksim Munzuk), została ukazana bez sentymentalizmu. Film Kurosawy stał się refleksją nad paradoksami cywilizacji. W czasach współczesnych ludzie z plemienia Goldów, z których wywodził się myśliwy, nie potrafią już żyć w tajdze.
Nagrody i wyróżnienia
Film został nagrodzony w 1976 roku Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny.
Z okazji stulecia kina, w 1995 roku, w Watykanie opracowano listę „wielkich i wartościowych filmów”. Na liście znalazło się 45 filmów, zgrupowanych w trzech kategoriach: ważnych dla przedstawienia prawd religii, propagujących ważne wartości i stanowiących wybitne dokonania artystyczne. Film Kurosawy został zaliczony do kategorii dzieł propagujących ważne wartości[3][4].
Przypisy
Bibliografia
- The best of video - poradnik: kino, tv, sat., video. Warszawa: Oficyna Wydawnicza COMFORT, 1994.
Linki zewnętrzne
- Dersu Uzała Info
- Dersu Uzała w bazie IMDb (ang.)
- Dersu Uzała w bazie Filmweb
- Opowieść Jacka Pałkiewicza o wyprawie śladami Dersu Uzały
- Recenzja z "Filmu" nr 44/75
- Nagrody i wyróżnienia – lista nagród w bazie IMDb (ang.)
- p
- d
- e
1940-49 |
|
---|---|
1950-59 |
|
1960-69 |
|
1970-79 |
|
1980-89 |
|
1990-99 |
|
- p
- d
- e
1940–1959 |
|
---|---|
1960–1979 |
|
1980–1999 |
|
2000–2019 |
|
2020–2039 |
|
- Wikiprojekt:Filmy
- Britannica: topic/Dersu-Uzala