Cosalit
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | Pb2Bi2S5 | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 2,5-3 | ||
Łupliwość | niewyraźna | ||
Pokrój kryształu | długosłupowy, igiełkowy, włóknisty | ||
Układ krystalograficzny | rombowy | ||
Gęstość minerału | 6,76–6,86 g/cm³ g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | ołowianoszara | ||
Rysa | czarna | ||
Połysk | metaliczny | ||
|
Cosalit – minerał z grupy siarczków. Jego nazwa pochodzi od kopalni Cosala w Meksyku, gdzie po raz pierwszy został opisany w 1968 roku[1] przez Fredericka Gentha. Nazywany bywa także bjelkit, nazwa ta pochodzi od kopalni Bjelke w Nordmark w Szwecji.
Cosalit ma słaby pleochroizm. Główne zanieczyszczenia tego minerału to miedź (Cu) oraz żelazo (Fe)[1]. Jest kruchy. Występuje w skupieniach miotełkowych, promienistych lub ziarnistych. Towarzyszą mu siarczek bizmutu, miedzi i ołowiu, a także kwarc Powstaje w procesach hydrotermalnych; rzadki. Barwa stalowoczarna, szara, srebrna lub biała[2].
Znaleźć go można w Deer Park w stanie Waszyngton, Red Mountain w zachodnim Kolorado, Arizonie, w Kanadzie w Ontario i Caribou Mine, w miejscowości Hurky w Czechach, Kara Oba w Kazachstanie, Carrock Fell Mine w Anglii, Rumunii, New England Range (Nowa Południowa Walia) i Amparindravato na Madagaskarze[3]. W Polsce występuje w Grabinie, Żółkiewce i Kletnie.
Przypisy
Bibliografia
- Eligiusz Szełęg: Atlas minerałów i skał. Bielsko-Biała: Pascal, 2007, s. 53. ISBN 978-83-7513-138-3.
- SNL: cosalitt
- identyfikator minerału w Mindat: 1139