Cesare Nembrini Pironi Gonzaga
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 21 listopada 1768 | ||
Data i miejsce śmierci | 5 grudnia 1837 | ||
Biskup Ankony | |||
Okres sprawowania | 1824–1837 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 5 czerwca 1803 | ||
Sakra biskupia | 7 czerwca 1824 | ||
Kreacja kardynalska | 27 czerwca 1829 | ||
Kościół tytularny | |||
|
Data konsekracji | 7 czerwca 1824 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Pietro Francesco Galleffi | ||||
Współkonsekratorzy | Giuseppe della Porta Rodiani | ||||
|
Cesare Nembrini Pironi Gonzaga (ur. 21 listopada 1768 w Ankonie, zm. 5 grudnia 1837 w Numanie) – włoski kardynał
Życiorys
Urodził się 21 listopada 1768 roku w Ankonie, jako syn Alessandra i Marii Nembrinich[1]. Studiował na prawo kanoniczne i prawo cywilne na Uniwersytecie Bolońskim (gdzie uzyskał doktorat utroque iure), a następnie dyplomację na Papieskiej Akademii Kościelnej[1]. Po studiach wstąpił na służbę do Kurii Rzymskiej i został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej oraz relatorem Świętej Konsulty[1]. 5 czerwca 1803 roku otrzymał święcenia kapłańskie[2]. W latach 1802–1807 był gubernatorem Ascoli Piceno, a w okresie 1807–1808 – gubernatorem Kampanii[1]. W czasie francuskiej okupacji Rzymu, przebywał w rodzinnej Ankonie[1]. W 1814 roku został papieskim delegatem w Perugii, a dwa lata później prolegatem w Romanii[1]. Następnie mianowano go klerykiem Kamery Apostolskiej i wikariuszem bazyliki watykańskiej[1]. 24 maja 1824 roku został mianowany biskupem Ankony, a dwa tygodnie później przyjął sakrę[2]. 27 czerwca 1829 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Anastasiae[2]. Był ostatnim żyjącym kardynałem z nominacji Piusa VIII. Zmarł 5 grudnia 1837 roku w Numanie[1].
Przypisy
- VIAF: 89062686