Brytyjska strefa okupacyjna w Niemczech
1945–1949 | |||
| |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Stolica | Bad Oeynhausen | ||
Status terytorium | okupacja wojenna | ||
Zależne od | Sojuszniczej Rady Kontroli Niemiec i | ||
Powierzchnia • całkowita |
| ||
Liczba ludności (1946) • całkowita • gęstość zaludnienia |
| ||
Waluta | Reichsmark (1945–1948) | ||
Kapitulacja III Rzeszy | 8 maja 1945 | ||
Data likwidacji | 23 maja 1949 | ||
Brytyjska strefa okupacyjna | |||
|
Brytyjska strefa okupacyjna w Niemczech (niem. Britische Besatzungszone, ang. British Zone of Occupation in Germany) – północno-zachodni obszar Niemiec okupowany przez Wielką Brytanię po zakończeniu II wojny światowej. W jego skład wchodziły Szlezwik-Holsztyn, Hanower, Westfalia, północna część Nadrenii, Wolne Miasto Hamburg, Wolne Państwo Lippe, Brunszwik, Oldenburg i Schaumburg-Lippe. Brytyjski sektor Berlina tworzyły okręgi administracyjne Charlottenburg, Tiergarten, Wilmersdorf i Spandau.
Historia
Podczas konferencji jałtańskiej podjęto decyzję podziału Niemiec na trzy strefy okupacyjne: radziecką, amerykańską i brytyjską.
Brytyjska administracja przeprowadziła szeroką denazyfikację, usuwając z administracji i urzędów zwolenników nazizmu. Śledztwami objęto 2 mln ludzi, około 45% podejrzanych oczyszczano z zarzutów[2].
1 lutego 1947 utworzono wspólną anglosaską strefę Bizonię. 3 czerwca 1948 francuska strefa okupacyjna połączyła się ze strefą brytyjską i amerykańską w Trizonię. 23 maja 1949 na jej terenie powstała Republika Federalna Niemiec.
Przypisy
- p
- d
- e