Bremer
Herb Bremer | |
Typ herbu | szlachecki |
---|---|
Pierwsza wzmianka | 1662 (nadanie) |
Bremer – polski herb szlachecki[1] z indygenatu[2].
Opis herbu
Opis historyczny
Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco[2]:
Na tarczy dwudzielnej I pole czerwone, w II zaś srebrnem pół koła młyńskiego czerwonego. Nad hełmem w koronie pięć piór strusich: pierwsze, trzecie i piąte – białe, drugie i czwarte — czerwone. Labry czerwone podbite srebrem.
Opis współczesny
Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:
Na tarczy dwudzielnej w słup w jej lewym polu srebrnym pół czerwonego koła młyńskiego, prawe pole czerwone.
W klejnocie pięć piór strusich, skrajne srebrne, następne czerwone i środkowe srebrne.
Labry herbowe czerwone, podbite srebrem.
Geneza
Herb Bremer jest indygenatem z 1662 roku, przyznanym Egidemu Bremerowi, Baronowi von Brytmar[2].
Herbowni
Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:
Bremer[3].
Zobacz też
- Heraldyka polska
- Ród herbowy
- Lista polskich herbów szlacheckich
Uwagi
- ↑ Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie
Przypisy
Bibliografia
- Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. - Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897 - T. 1. - 620 stron.
- Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. - Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1898 - T. 2. - 380 stron.
- p
- d
- e
Herby | |
---|---|
Elementy herbu |
|
Oznaki godności | |
Inne |
|
Działy heraldyki |
- Wikiprojekt Herby