Armata przeciwlotnicza 3-calowa
Dane podstawowe | |||
Państwo | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Producent | Vickers | ||
Rodzaj | |||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Kaliber | 76,2 mm | ||
Donośność | 7165 m (pionowa) | ||
Prędkość pocz. pocisku | 610 m/s (pocisk o masie 7,26 kg) | ||
Masa | 7976 kg (na czterokołowym podwoziu) | ||
Kąt ostrzału | -10° do +90° (w pionie) | ||
|
Armata przeciwlotnicza 3-calowa (Ordnance, QF, 3-in, 20 cwt) – brytyjska armata przeciwlotnicza kalibru 76,2 mm. Weszła do służby w roku 1914, pierwsza armata przeciwlotnicza na świecie specjalnie zaprojektowana do tej roli, wcześniejsze konstrukcje były działami polowymi przystosowanymi do strzelania przeciwlotniczego.
Od momentu jej wejścia do służby była nieustanie modyfikowana i zmieniana, w 1939 w służbie było przynajmniej osiem różnych wersji tej armaty różniących się od siebie zamkami, lufami czy rodzajem podwozia. W momencie rozpoczęcia II wojny światowej była to już broń przestarzała, jednak wojska brytyjskie używały jej w czasie kampanii francuskiej, a wiele z tych, które wpadły w ręce niemieckie, weszło do służby Wehrmachtu jako 7,5 cm Flak Vickers (e).
Wielka Brytania przekazała 24 armaty tego typu dla Finlandii w czasie wojny zimowej, w armii fińskiej służyły jako 76 mm ItK/16 V, Vickers[1].
Przypisy
- ↑ FINNISH ARMY 1918 - 1945: ANTIAIRCRAFT GUNS PART 3
Bibliografia
- Chris Chant, Artillery, Amber Books 2005, ISBN 1-904687-41-5
Linki zewnętrzne
- Opis w servise NavWeapons (ang.)
- p
- d
- e
Działa czołgowe i przeciwpancerne | |
---|---|
Artyleria polowa, średnia i ciężka |
|
Armaty przeciwlotnicze |
|
Artyleria górska | |
Działa prototypowe i eksperymentalne |