Ali ibn Hammud
Sułtan Zanzibaru | |
Okres | od 20 lipca 1902 |
---|---|
Poprzednik | Hammud ibn Muhammad |
Następca | Chalifa ibn Harub |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | 7 czerwca 1884 |
Data śmierci | 20 grudnia 1918 |
Ojciec | Hammud ibn Muhammad |
Matka | Chanfura bint Madżid Al Busa’id |
Żona | Chukwani bint Fajsal ibn Turki Al Busa’id |
Dzieci | 4 (patrz niżej) |
Odznaczenia | |
Ali II ibn Hammud (arab. علي بن حمود; ur. 7 czerwca 1884, zm. 20 grudnia 1918 w Paryżu) był ósmym sułtanem Zanzibaru od 20 lipca 1902 do 9 grudnia 1911, pochodzącym z omańskiej dynastii Al-Busa’id. Do 1905 roku, gdy osiągnął wiek 21 lat, regencję sprawował brytyjski minister A. Rogers. Władzę objął po śmierci ojca, Hammuda ibn Muhammada, jednak zrzekł się jej po 9 latach ze względu na chorobę. Władzę przekazano mężowi jego siostry Matuki bint Hammud, Chalifie ibn Harubowi[1]. Ali wyemigrował do Paryża, gdzie zmarł i został pochowany na Père-Lachaise.
Małżeństwo i potomstwo
W 1902 roku sułtan Ali poślubił Chukwani bint Fajsal ibn Turki, z którą miał czwórkę dzieci:
- księcia Sa’uda ibn Alego (zm. 18 sierpnia 1907)
- księcia Farida ibn Alego (zm. 13 września 1908)
- księżniczkę Zajnę bint Ali
- księżniczkę Tuhfę bint Ali, żonę dziesiątego sułtana Zanzibaru Abd Allaha ibn Chalify
Odznaczenia
- Medal koronacyjny Edwarda VII – 1902
- Order Osmana I klasy z brylantami, Turcja – 1905
- Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego, Prusy – 1905
- Krzyż Wielki Orderu Korony Włoch, Włochy – 1905
- Krzyż Wielki Orderu Vila Viçosa, Portugalia – 1905[1]
Przypisy
- p
- d
- e
|
- ↑ jako Sułtan Omanu