Aleksander Bekier
podpułkownik | |
Data i miejsce urodzenia | 11 grudnia 1907 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 23 lutego 1963 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Brygady Międzynarodowe |
Jednostki | XIV Brygada |
Stanowiska | komisarz |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | dyplomata |
Odznaczenia | |
Aleksander Bekier (ur. 11 grudnia 1907 w Mławie, zm. 23 lutego 1963 w Warszawie) – polski działacz komunistyczny, podpułkownik[1], dyplomata.
Życiorys
Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Izaaka. Od 1925 przebywał we Francji, gdzie został członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej. W latach 1936–1938 brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej jako komisarz polityczny XIV Brygady oraz XIII Brygady im. Jarosława Dąbrowskiego, później w stopniu komisarza brygady był zastępcą komisarza V Korpusu.
Podczas II wojny światowej działał we francuskim ruchu oporu i nadal we Francuskiej Partii Komunistycznej. W 1944 został sekretarzem delegatury PKWN w Paryżu. W lipcu tego samego roku krótkotrwale pełnił funkcję chargé d’affaires w Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej we Francji[2]. Od stycznia 1948 pełnił stanowisko I sekretarza ambasady RP w Paryżu. W 1948 powrócił do Polski i został dyrektorem wydziału personalnego CRS Samopomoc Chłopska w Warszawie. Od lipca 1952 był zastępcę redaktora pisma „Chłopska Droga”, od 1955 do 1957 kierownikiem Redakcji Literatury Masowo-Politycznej w wydawnictwie Książka i Wiedza. W latach 1958–1962 pełnił stanowisko radcy ambasady PRL w Meksyku. Od września 1962 był wicedyrektorem Departamentu Ameryki Łacińskiej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C2-8-17)[3][4]. Jego żona, Elżbieta (1909–2002), była muzykiem, a także uczestniczką walk w Hiszpanii.
Ordery i odznaczenia
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (5 kwietnia 1946)[5]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (5 kwietnia 1946)[1]
Przypisy
- ↑ a b M.P. z 1946 r. nr 60, poz. 114 „w uznaniu bohaterskich zasług w walce zbrojnej z międzynarodowym faszyzmem na polach Hiszpanii w latach 1936–1939 r.”
- ↑ Marian Naszkowski: Paryż-Moskwa. Wspomnienia dyplomaty (1945–1950). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 45. ISBN 83-06-01293-3.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-01-27] .
- ↑ Aleksander Bekier. nieobecni.com.pl. [dostęp 2015-04-29].
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 62, poz. 116 „w uznaniu zasług położonych przy organizacji polskiego ruchu oporu we Francji i za udział w walce zbrojnej z okupantem niemieckim we Francji”.