WikiMini

Albin Potocki

Albin Potocki
Ilustracja
kapitan dyplomowany piechoty kapitan dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1906
Goniądz

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1923–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

35 Dywizja Piechoty

Stanowiska

kwatermistrz dywizji

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka 76 Lidzkiego pułku piechotyPaństwowa Odznaka Sportowa Odznaka Strzelecka IIRP
Multimedia w Wikimedia Commons

Albin Potocki (ur. 1 stycznia 1906, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Juliana i Marii[2] z domu Zembowska[3]. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Piechoty z 11. lokatą został mianowany przez Prezydenta RP podporucznikiem w korpusie oficerów piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1925 z jednoczesnym wcieleniem do 76 pułku piechoty[4][5]. Awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928. 4 listopada 1929 został skierowany na roczny kurs wychowania fizycznego do Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie[6]. W 1933 został przeniesiony z 76 pp do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów[7]. Awansował do stopnia kapitana z dniem 1 stycznia 1935 i 204 lokatą[8]. Po ukończeniu kursu normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w latach 1936–1938 (XVII promocja) otrzymał tytuł naukowy oficera dyplomowanego. W marcu 1939 był dowódcą 2 kompanii I batalionu 85 pułku piechoty[9]. W kampanii wrześniowej pełnił funkcję kwatermistrza rezerwowej 35 Dywizji Piechoty, walczył w obronie Lwowa[2].

Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 i kapitulacji Lwowa został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w masowej mogile w Piatichatkach[10], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11]. Figuruje na liście straceń nr 4015[12].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[13] – mianował go pośmiertnie na stopień majora[14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16][17].

Odznaki

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 197.
  2. ↑ a b Ciesielski, Gajowniczek, Roman, Sawicki, Charków, Księga Cmentarna, 2000, s. 431.
  3. ↑ Albin Potocki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2019-03-12].
  4. ↑ „Dziennik Personalny” (R.7, nr 32), MSWojsk, 15 sierpnia 1926, s. 259, 264.
  5. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1928, s. 90, 279.
  6. ↑ „Dziennik Personalny” (R.11, nr 1), MSWojsk., 21 stycznia 1930, s. 14.
  7. ↑ „Dziennik Personalny” (R.14, nr 11), MSWojsk., 28 września 1933, s. 197.
  8. ↑ „Dziennik Personalny” (R.16, nr 9), MSWojsk., 28 czerwca 1935, s. 75.
  9. ↑ Rybka R., Stepan K., Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 46, 650.
  10. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 431.
  11. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  12. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 987.
  13. ↑ Zbrodnia katyńska, między prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  14. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 53 [dostęp 2024-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  15. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  16. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  17. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1932.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.