14 Pułk Radioliniowo-Kablowy

14 Pułk Radioliniowo-Kablowy
Odznaka pamiątkowa 14 prlk
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1972
Rozformowanie	2001
Nazwa wyróżniająca	„Strzegomski”
Tradycje
Nadanie sztandaru	25 lutego 1995
Rodowód	• Szkoła PiMSWŁ nr 11 • 112 błd • 3 batalion radioliniowy
Dowódcy
Pierwszy	płk dypl. Józef Osóbka
Ostatni	płk Adam Duś
Organizacja
Numer	JW 2836^[1]
Dyslokacja	Strzegom

Rodzaj wojsk	Wojska Łączności
Podległość	ŚOW

14 Strzegomski Pułk Radioliniowo-Kablowy (14 prlk)^[2] – oddział Wojsk Łączności Sił Zbrojnych PRL i Sił Zbrojnych RP.

Formowanie, zmiany organizacyjne

14 pułk radioliniowo-kablowy został sformowany na podstawie Zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP Nr 08/Org. z dnia 25.02.1972^[3] oraz szefa sztabu ŚOW w 1972^[4]. Podstawę do sformowania jednostki stanowiły^[4]:

Szkoła Podoficerów i Młodszych Specjalistów Wojsk Łączności nr 11;
N-5 112 batalion łączności dalekosiężnej;
3 batalion radioliniowy 10 Saskiego pułku łączności.

W latach dziewięćdziesiątych pułk prowadził Wojskowy Ośrodek Wypoczynkowy w Walimiu^[5]. Z końcem 2001 14 Strzegomski pułk radioliniowo-kablowy został rozformowany. Na początku 2002 zakończyła pracę grupa likwidacyjna. Infrastruktura po 14 prlk pozostała w dyspozycji Agencji Mienia Wojskowego^[6].

Zadania, wyróżnienia

Zasadniczym zadaniem pułku było zapewnienie łączności radioliniowej i przewodowej dla armii wydzielanej ze Śląskiego Okręgu Wojskowego oraz szkoleniem dowódców drużyn i młodszych specjalistów dla potrzeb jednostek łączności ŚOW i szkolenie podchorążych rezerwy^[5].

14 Strzegomski pułk radioliniowo-kablowy uczestniczył we wszystkich ćwiczeniach Śląskiego Okręgu Wojskowego oraz w ćwiczeniach prowadzonych na wyższych szczeblach dowodzenia, w których uczestniczyły wojska okręgu. Jednostka była poddawana inspekcjom i kontrolom specjalistycznym, w 1985 uzyskała najwyższą ocenę w Wojsku Polskim wśród wszystkich jednostek kontrolowanych przez Inspekcję Sił Zbrojnych. Pułk był wielokrotnie wyróżniany w rozkazach Ministra 0brony Narodowej. Jednostka utrzymywała dobre kontakty z władzami i mieszkańcami Strzegomia^[5].

Tradycje

Spadkobiercy

14 pułk radioliniowo-kablowy dziedziczy i kultywuje tradycje pododdziałów^[7]:

4 Okręgowy batalion łączności (1945–1950);
4 liniowy batalion łączności (1950–1957);
10 pułk łączności (1950–1994);
112 batalion łączności dalekosiężnej (1956–1972);
Podoficerska Szkoła Specjalistów Łączności nr 11 (1957–1998);
Szkoła Podchorążych Rezerwy (1980–1991)

Nazwa wyróżniająca, sztandar, święto

W 1995 na wniosek dowódcy 14 prlk i społeczeństwa Strzegomia, minister obrony narodowej Zbigniew Okoński nadał pułkowi zaszczytne miano „Strzegomski”. 25 lutego 1995 na Rynku Strzegomia odbyła się uroczystość wręczenia sztandaru 14 Strzegomskiemu pułkowi radioliniowo-kablowemu, ufundowanego przez społeczeństwo miasta i nadanego przez prezydenta RP Lecha Wałęsę. Wręczenia sztandaru dokonał przedstawiciel prezydenta RP, szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Henryk Goryszewski. Dzień 25 lutego został ustanowiony dorocznym świętem 14 prlk^[5].

Struktura organizacyjna i podstawowe wyposażenie (1972)

Stan na rok 1972

W 1972 przybył z Wrocławia do Strzegomia 3 Batalion Radioliniowy dowodzony przez mjr. Kazimierza Sawika. W skład pułku wchodziły^[4]:

dowództwo i sztab;
szkoła podoficerska;
batalion radioliniowy;
kompania remontowa;
kompania zaopatrzenia.

Stan na rok 1980

Od lipca 1980 w strukturach jednostki zaczęła funkcjonować Szkoła Podchorążych Rezerwy. Struktura pułku przedstawiała się wówczas następująco^[5]:

dowództwo;
sztab;
Szkoła Podoficerów i Młodszych Specjalistów Łączności;
Szkoła Podchorążych Rezerwy;
batalion radioliniowy;
1 batalion łączności dalekosiężnej (skadrowany);

14 prlk

Radiostacja RD-115 – miejsce pracy operatora łączności

Aparatownia ADK-11 na ciężarówce Star-266.

2 batalion łączności dalekosiężnej (na czas „W”);
kompania remontowa;
kompania zaopatrzenia.

Wyposażenie

Na wyposażeniu 14 prlk^[6]:

radiostacje R-140, R-137, R-118;
wozy dowodzenia R-3Z, R-3, RD-115Z;
radiolinie R-404, R-409, R-405;
aparatownie zwielokratniające AŁD-1 i AŁD-2;
wozy kablowe z kablem PKD, TTWK i PKL.

Żołnierze pułku

Dowódcy

W latach 1972–2001 dowódcami pułku byli^[6]:

płk dypl. Józef Osóbka (27.04.1972–28.02.1976)
płk Józef Duda (28.02.1976–14.01.1983)
płk Jerzy Ceglarek (14.01.1983–19.06.1986)
płk Zbigniew Kręcioch (19.06.1986–30.06.1996)
płk Adam Duś (30.06.1996–2001)

Oficerowie

mjr Jerzy Dymczyk
mjr dypl. Andrzej Szymonik

Przypisy

↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
↑ Kowalski 2019 ↓, s. 69-73.
↑ Zestawienie numerów historycznych jednostek wojskowych. jednostki-wojskowe.pl. [dostęp 2024-03-03].
↑ ^a ^b ^c Kowalski 2019 ↓, s. 70.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kowalski 2019 ↓, s. 71.
↑ ^a ^b ^c Kowalski 2019 ↓, s. 73.
↑ Kowalski 2019 ↓, s. 69.

Bibliografia

Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Światowy Związek Polskich Żołnierzy Łączności, 2019, s. 69; 70; 69-73; 73. ISBN 978-83-948609-1-2.