Hyperodapedon

Hyperodapedon Fossiel voorkomen: Laat-Trias
Hyperodapedon
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Reptilia (Reptielen) Onderklasse: Diapsida Infraklasse: Archosauromorpha Orde: Rhynchosauria † Familie: Rhynchosauridae †
geslacht
Hyperodapedon Huxley, 1859
H. huenei H. mariensis H. huxleyi H. gordoni H. fischeri H. sanjuanensis
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Hyperodapedon op Wikispecies
Portaal    Biologie Herpetologie

Hyperodapedon^[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven plantenetende reptielen uit het Laat-Trias, behorende tot de orde Rhynchosauria. De oude naam Scaphonyx bleek gebaseerd op fossielen van Hyperodapedon en is tegenwoordig niet meer geldig. Hyperodapedon leefde tijdens het Boven-Trias (Carnien) en was bijna wereldwijd (kosmopolitisch) vertegenwoordigd. Fossielen werden gevonden in Zuid-Amerika, Noord-Amerika, Afrika, Europa en India. Vele andere Amniota uit het Laat-Trias waren ook kosmopolitisch, omdat in die tijd alle landmassa's verenigd waren om het Pangaea-supercontinent te vormen. Dit geslacht werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven in 1859 met als enige soort Hyperodapedon gordoni^[4] door Thomas Huxley.

Hyperodapedon had een stevig gebouwd lichaam met korte poten en werd tot twee meter lang. Het wanggebied was hoog en werd voornamelijk gevormd door het jukbeen en de bovenkaak. Het gepaarde tussenkaakbeen stak uit als een slagtandachtig element. De onderkaak had twee rijen tanden, de ene direct aan de bovenrand en de andere iets onder in de mond. Van bovenaf gezien was de schedel driehoekig en breder dan lang, waardoor de ontwikkeling van grote kaakspieren mogelijk was. De bovenkant van de mondholte vertoonde brede tandplaten met verschillende rijen tanden. Het kaakgewricht verhinderde bewegingen van de kaken tegen elkaar, wat resulteerde in een zeer nauwkeurige snij-inrichting. Hyperodapedon had grote klauwen op de ledematen die mogelijk werden gebruikt om wortels op te graven. Sterke kaken en een groot aantal kleine tanden stelde Hyperodapedon in staat zich te voeden met taaie planten als de zaadvaren Dicroidium. Hyperodapedon vormde samen met de dicynodonten uit de familie Kannemeyeriidae (onder andere Dinodontosaurus en Ischigualastia) de dominante herbivoren van westelijk Gondwana tijdens het Laat-Trias.

Het geslacht Hyperodapedon omvat zes soorten, die gedurende het Laat-Trias (circa 230-225 miljoen jaar geleden) leefden in grote delen van Pangea. Fossielen van H. fischeri zijn gevonden in de Formação Santa Maria in de Braziliaanse deelstaat Rio Grande do Sul, terwijl H. sanjuanensis bekend is uit de Formación Ischigualasto in de Argentijnse provincie San Juan. Andere vondsten zijn gedaan in Rusland, Europa en India.

Hyperodapedon was een vertegenwoordiger van de Rhynchosauriërs, die worden gekenmerkt door hun buitengewone uitlopers van het kaakbeen. Samen met de zeer nauw verwante geslachten Teyumbaita en Isalorhynchus, vormt Hyperodapedon de taxon Hyperdapedontinae. Van Hyperodapedon werden in vergelijking met andere rhynchosauria relatief veel soorten beschreven. De typesoort H. gordoniwerd beschreven in 1859 door Thomas Huxley. Daarna werden vijf verdere soorten benoemd. Het geslacht Scaphonyx, ooit beschreven als dinosauriër, wordt nu beschouwd als het synoniem van Hyperodapedonen de Indiase soort Paradapedon huxleyi, beschreven door Richard Lydekker in 1881 sinds een analyse door Benton (1983) als Hyperodapedon huxleyi.